verliefd op mijn ontvoerder

3

Mijn excuses voor het lang wachten. Ik besef me nu dat mijn laatste deeltje in December is geplaatst!
Gelukkig staan er maar 2 delen er op en zal het niet veel werk zijn om die te lezen voordat je dit deeltje leest.
Het kan ook vaker voorkomen dat ik een paar weken afwezig zal zijn want ik ben nou eenmaal niet actief op wattpad en ik schrijf alleen wanneer ik er simpel weg zin in heb. Dit kan best gemeen overkomen maar het is eenmaal zo. Twee jaar geleden voelde het alsof ik een deel MOEST plaatsen en dat was niet zo leuk meer. Dat was ook de reden dat is was gestopt. Ik heb mezelf dus belooft om die fout niet meer te herhalen en te genieten van het schrijven. Ik begrijp daarom ook dondersgoed als er niet veel mensen blijven lezen en zal daar ook geen probleem over maken. En voor de mensen die toch zullen blijven lezen, erg bedankt daarvoor. Jullie maken me altijd blij met jullie stemmen en leuke reacties!

Dit was even mijn korte mededeling :)

...

Perspectief ameerah.

Ik werd wakker en voelde een steek in mijn rug opkomen. Pijnlijk stond ik op van de koude grond. Ik lag naast intissar maar zij lag op het bed. Het was tenslotte ook haar kamer.

Rustig stond ik op en liep naar de keuken toe. Mijn keel was droog dus nam een een slok water. Ik schoof aan tafel en keek wat om me heen. Er was geen klok te bekennen dus wist ik niet of het nou ochtend of avond was.

Naar mijn gevoel was het al ochtend alleen was er niemand anders dan ik wakker geworden. Zuchtend keek ik wat om me heen en keek recht in twee kleine camera's.

Siham liep wankelend de keuken binnen. 'Owh ben je al wakker?' Vroeg ze half slapend. Ik knikte en schoof zodat ze naast me kon zitten. ' ben jij ook als eerste wakker?' Lachte ik. 'Nah valt mee. Omdat er geen klok hangt is mijn hele systeem verandert' zei ze gapend. Ik slikte. Zal mij dat ook overkomen?
'Het is normaal dat je eerder wakker bent dan ons. Je volgt je slaap systeem. Wij volgen onze slaaproutine niet meer' zei ze.

Ik knikte en keek wat voor me uit.

Niet veel later werd de rest ook wakker en kwamen ze aan tafel zitten, die ik al gedekt had. 'Sbah el gair (goedemorgen in het Arabisch)' zei ik waarop meryem me vies bleef aankijken.

Snel ging ik zitten en besefte me dat ik melek haar plek innam. Ik keek om me heen of ik een eventuele kruk of stoel kon gebruiken maar er was niets te vinden.

Ik ging staan en maakte mijn broodje klaar en liep toen naar de kamer van Siham en at op bed.
Ondertussen keek ik naar het kladboekje voor mijn neus. Iedere kamer heeft er een maar voor wat weet ik niet. Ik opende er een, toevallig van Siham was, en las haar plannen om te ontsnappen. Er was veel in gekrast maar toch stonden er handige ideeën in.

Siham liep niet veel later de kamer in en keek me lachend aan. 'Vergeet alles wat daarin staat ameerah. Er is hier geen weg uit' zei ze met een teleurstelling in haar stem. Ik zuchtte en sloot het boekje. ' Hoe lang denk je dat we hier zullen overleven?' Vroeg ik aan Siham die tegen het bed stond aangeleund. Ze haalde haar schouders op. 'Met de hoeveelheid eten hier zal het niet lang duren' tranen liepen over haar wangen.

Geschrokken stond ik op en omhelste haar. 'Ik heb een idee' zei ik en liep naar de andere meiden die nog steeds aan tafel zaten. 'Dames ik heb een idee hoe we voor meer eten kunnen zorgen' zei ik en kwam voor de staan. Ze keken me hopend aan tot ik een blaadje, die ik uit het boekje van siham had gescheurd, omhoog hield.

'Wat wil je daarmee doen?' Vroeg meryem bijtend op haar uitgegroeide acryl nagels. 'We schrijven gewoon de dingen op die we nodig hebben en leggen die in de lift.' Zei ik. Ze begonnen me allemaal uit te lachen en ik geef ze geen ongelijk. 'Luister ik weet dat het dom klinkt maar het kan misschien werken' zei ik met een beetje hoop. Meryem stond op en greep naar het blaadje.

'Ameerah ik had wel een beetje logica van jou verwacht. We proberen dit al maanden lang maar er gebeurd niets.'
Boos pakte ik het blaadje uit haar handen en begon er van alles op te schrijven 

• brood
• wc papier
• groente
• (olijf)olie
• douchgel
Etc.

Ik bleef doorgaan tot ik een grote lijst had met alle benodigheden. Ik liep naar de lift en legde het blaadje op de grond. Even keek ik kort naar de camera die in de lift hing en liep weg.
Meryem bleef maar lachen en niet veel later hoorde ik haar over me praten.

Het boeide me niet dus bleef ik rustig en deed er niets tegen. Ik liep terug maar siham haar kamer en ging zitten op haar bed. Ik greep naar mijn boekje en bekeek de lege bladzijde. Ik pakte een pen en begon wat te tekenen. Mijn tekening veranderde van een krabbeltje gauw naar mijn verleden en voor ik het wist vielen er tranen op het blad.

Vroeger zat ik altijd op tekenlessen en was ik het gelukkigste meisje in heel de wereld. Ik had een prachtige moeder en een hele lieve vader. Ik woonde ik een grote huis en had alles wat een klein meisje maar wilde. Het was allemaal fantastisch tot dat mijn neef ons leven verpeste.

Tranen prikte in mijn ogen en ik voelde een hand op mijn schouder. Intissar keek me bezorgd aan en trok het boekje uit mijn handen. Ze klapte het dicht en verstopte het onder een kussen. 'Probeer er niet aan te denken' zei ze en nam me in haar armen.

Ik slikte en hield haar stevig vast. 'De herinneringen zijn altijd het ergst hier' vertelde ze en keek me aan. 'Het komt goed. Je komt er wel overheen' moedigde ze me aan. Ik knikte en keek naar mijn boekje. Ik haalde het onder de kussen vandaan en scheurde mijn tekening door tweeën.

Weg met al die herinnering!

Wat zal er gebeurd zijn in haar leven? En hoe zal ameerah er mee omgaan?
Laat een reactie achter.