İlk Görüşte Aşk (Düşman Okullar seri 1) #Wattys2018

23.Bölüm: Katilim

23.BÖLÜM
KATİLİM

Melis

Birlikte hepimiz hastaneye gelmiştik. Ateş bir kenara çekilmiş kafasını ellerinin arasına almıştı.

Bende kızlara sarılıp öylece oturuyordum. Gerçekten hamileymiş.... Gerçekten çocuğu varmış.... Nolur Allahım Nolur bebeğe bir şey olmasın. Kendimi asla affetmem.

Ece saçlarımda ellerini gezdirdi ve kocaman öpücük kondurdu.
" Bak üzülme daha fazla canım. Katlanamam buna. İsteyerek yapmadın. Sen karıncayı bile incitemezsin. Bak bana iyi olucak her şey ve asla çocuğa bir şey olmayacak. " dediğin de kafamı kaldırıp ona baktım.

" Ateşin bebeği olduğu için onu bilerek öldürdüğü mü sanacaklar. Ateş bana nefret edecek. Anlıyor musun? Anlıyor musun beni? " dediğim de Ateşin karşımda dikildiğini gördüm.

Yüzüne bakıp kafamı aşağıya gömdüm.
" Melis.... Bana bak. Biraz konuşa bilir miyiz? " dediğin de ayağa kalkıp, kafamı salladım.

Beraber diğer tarafa geçtik.
" Melis seninle önemli bir şey konuşucam. Ben her şeyi araştırdım. " dediğin de şoklar içinde ona baktım.

" Neyi araştırdın? " dediğin de elleriyle biriken göz yaşlarımı sildi.

" Her şeyi..... O lanet geceyi..... O lanet sabah onun yanında gözlerimi açmamı.... Sana ihanet ettiğim için, kendime kıymak istememi...... O an benim için anlatamayacağım kadar kötüydü..... " deyip gözlerini yumdu bense dikkatlice onu izliyordum.

" Ama aslında o gece hiç bir şey olmamış. Masumum ben Melisim masumum. Benim İçkime bir şeyler ilaç katmış, hiç bir şey hatırlamam için. Ben o kadar içmişim ki sızıp kalmışım. Oda işte yanıma girmiş. Ve bende haliyle sabah uyanınca gerçekten o iş olduğunu sandım. Ve ağlamaya başladı. Ona zorla sahip olduğumu söyledi. Ben bu yüzden senden ayrıldım. Onu o an öyle bırakmak istemedim işte. " duyduklarım karşısında tepkisiz şekilde Ateşe baka kaldım.

Üzüleyim mi? Sevineyim mi? Ağlayayım mı? bilemedim. Karışıktı her şey. Sarılmak istiyorum ama sanki ellerimden tutup beni durduran bir şey var. Ve ben sarılamıyorum.

" Nerden anladın bunu? Nasıl inanayım sana. O gece seni o kızla aynı yatakta görmek canımı ne kadar acıttı biliyor musun? İlk başlarda hoşlanmadığım kız Alya benim yanımda oldu. Bana destek oldu. Onun sayesinde şimdi ben böyleyim. Üzerine babamı kaybetmem bana vurulan en büyük baruttu." Ateşin gözünden bir damla yaş akıp gömleğini ıslattı. Haklı mı? İnanmalı mıyım?

" Bak Yemin ediyorum o gece hiç bir şey olmadı. O günden beri içimde hep bir şüphe kaldı. Ve memur arkadaşlarımdan bu olayı iyice araştırmalarını istedim. Seni de bu olayların içine almak istemedim. Bu yüzden öyle davrandım. Çok özür dilerim. Çok ama çok. Senin bir damla akan göz yaşın için kıyamıyorken..... Nolur affet beni. Bu sabah memur arkadaşlarım aradılar ve her şeyin oyun olduğunu söylediler... Şimdi affede bilecek misin beni? " Peki Bebek ne? O bebek kimin peki?

" Bebek peki? Kimin çocuğu ki? " dediğim de kafasını iki tarafa salladı.

" Bilmiyorum. Kimden peydahladı kim bilir? "

" Nasıl iğrenç bir kız ya. Bu kadar iğrençlik olamaz be. Nasıl yapa bildi bunu? Nasıl kıydı bize? " diye göz yaşlarımı serbest bıraktım.

Ateş bana yaklaşıp kocaman sarıldı. Ve kokumu ciğerlerine kadar çekti.

" O kadar çok özlemişim ki, sana sarılmayı. " dediğim de daha da sıkıca sarıldı.

" Kokunu o kadar çok özlemişim ki. Nefes alamayacak kadar..... " Erkeksi ve sadece ona özel kokusunu içime çekip, ondan ayrıldım.

" Ateş bebeğe bir şey ola bilir mi? Küçücük bir cana kıydım mı ben? " dediğim de Ateş saçlarımı toplayıp arkaya attı.

" Bak sen isteyerek yapmadın. Sen asla isteyerek bir cana kıyamazsın. Sen Melissin. Asi görünümün altında yatan pamuk bir Melis. Ve hadi gidelim bakalım doktor ne diyecek. " dediğin de kafamı sallayıp önden yürümeye başladım.

Ameliyathanenin önüne geldiğimizde doktor içerden çıktı.
Hemen karşısına koşup.
" Doktor bey Ceren ve bebek nasıl? " dediğin de doktor bey bizim hepimize bakıp.

" Kızım Anneyi kurtardık. Ama bebeği malesef kurtaramadık. 4 aylık hamileydi. Ve hasas bir hamilelik yaşıyordu. Yere düşmesiyle bebek yaşayamamış. Ve anne bedeni de hamileliğe tam hazır olmadığından bebeğini koruyamamış. Ama şuan anne iyi. Ve uzun süre boyunca anne olamayacak. " dediğin de Ateşe baktım. Oda dikkatle doktora bakıyordu. Benim yüzümden çocuğu öldü. Ben yaptım. Ben Katilim. Hemde Masum bebek Katili.

" Teşekkürler doktor bey. Her şey için teşekkür ederim. " Ateş dediğin de Doktor kafasını sallayıp, gitti.

Ölmüş.... Benim Yüzümden. Küçücük bir bebek ölmüş.

" Melis bak doktor dedi ya hasas hamilelik mi? Daha fazla kendini suçlama. Ve 4 aylık bir bebekti. Kaderi kimse değişemez. " dediğin de ona dikkatle baktım.

" Ateş küçücük bebekti yaa. Düşünsene bizim bebeğimiz ölüyor. Nasıl olursun. Onun hiç bir suçu yok. Masum minicik bir şey. " Ne demiştim ben yaa? Bizim bebeğimiz mi?

" Ne dedin sen bizim bebeğimiz mi? Bunun altında bir işaret mi var bana. " dediğinde nefesim boğazımda kaldı ve öksürmeye başladım.

" Noldu Melis hanım. Düşünsene sana benzeyen bir kızımız. " dediğin de sinirle suratına baktım.

" Sen salak mısın? Ben çocuk falan istemem. Ve Ben seni affetmedim daha. Hem seni hala sevdiğimi kim söyledi? Ben... ben... başkasına aşığım. Hadi git şimdi karşımdan. " deyip arkamı ona döndüm ve sırıtmaya başladım.

Kolumdan çekilmemle dudağımdakı baskıyı hissetmem aynı anda oldu. Ateş dudaklarını ayırıp bana baktı. Ve yüzümü ellerinin arasına aldı.

" Hani sevmiyordun? " deyip sırıtığında. Bende kafamı aşağıya diktim.

" Ama bu affettiğim anlamına gelmez. Uzun sürede affetmeyi düşünmüyorum. " dediğimde öksürük duymamızla hemen kafamızı yana çevirdiğimiz de bize kızgınca bakan Alya gördük.

" Noluyor burada? Melis sen napıyorsun. Bunu nasıl affedersin? " dediğin de sırıtarak ona bakmaya başladık.

" Hiç bir şey sen sandığın gibi değil. " dediğim de anlamsızca bize bakmaya devam etti........

23.Bölümün sonu