=Rutchelle point of view=
"I need you."
Yakap ko sa kaniya habang nakatalikod siya. Nakita ko siya dito sa park na mabagal na naglalakad sa gitna ng ulanan. Dito rin kasi kami nagkita ni Jake.
Hinawakan niya 'yong kamay ko saka hinarap ako. "Bakit nagpaulan ka? Nasaan si Jake?" Alala niya pang tanong habang nililinga-linga ang paligid. Pero imbis na magpaliwanag pa, niyakap ko siya ulit, ng mahigpit. Hindi ko na napigilan umiyak. Ewan ko, bigla na lang tumulo ang luha ko.
"Bakit ka umiiyak? Anong ginawa sayo ng asungot na 'yon?" Hindi ako nagsalita, niyakap ko lang siya. Ayoko na siyang bitawan, never, ever! I still want Jake but all I need is Nathan. Who always there for me. To cheer me up, to make me smile. Who accepts me even my worst. He's always there for me and I feel the loved that fills my heart. Mas gusto ko 'yong ganitong feeling kaysa sa ako lang ang nagmamahal at umaasa. Ayoko ng magmukhang tanga at kawawa. Tama si Nathan, deserve ko rin naman maging masaya. That's why, I choose him over Jake. I want to be happy...with him.
*fastforward*
Nandito kami sa mansyon nila Nathan. Dito niya kasi ako dinala. Tinatanong ko nga siya kanina pa kung bakit kami nandito pero ngumingiti lang siya. Pinabayaan ko na lang baka mahaggard na naman kasi ang beauty ko. Naikwento ko na rin sa kaniya 'yong pinag-usapan namin ni Jake. Kinilig naman ang sira nang malaman niyang siya ang pinili ko, tsk.
Nasa kwarto niya ako ngayon. Tapos na ako magbihis kaya hinintay ko na lang siyang dumating. Maya-maya pa ay may kumatok na.
"Queenbabe?" Tawag niya pa.
Pinapasok ko naman siya. "Tara na?" Anyaya niya pa.
"Ahm, Nathan, Hindi ba sabi mo kanina ngayon darating 'yong ipapakasal sayo ng Dad mo?" Hindi parin kasi namin napigil ni Nathan ang Dad niya sa desisyon nito. Hindi ko alam kung hindi ba naging kapani-paniwala 'yong ginawa namin o Hindi kaya tinuloy parin.
Hinawakan niya ang kamay ko, "Please say, yes." Sabi niya pa habang nakatingin rito, inilabas niya narin ang isang maliit na kahon sa bulsa niya. Napataas naman ang kilay ko. Maya-maya pa ay binuksan niya ito saka lumuhod sa harapan ko. Tumingala siya sakin. Nanlaki naman ang mga mata ko.
"Will you be my future?"
Dati sa TV ko lang napapanood ang mga ganitong sinaryo pero ngayon, nangyayari na mismo sakin. Hindi ko Alam kung anong nararamdaman ko. Naiiyak ako pero masaya. Hindi ko maintihan dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko.
"Could you be mine forever? Will you be my wife in the near future? Will you marry me? Someday?"
I can't help, but to smile and cry as well as for the joy that I feel.
Sa maikling panahon na nakilala ko siya, sigurado na akong siya na ang the one para sakin, at kung Ito lang yung way para makasama ko siya palagi, then, "Yes." I answered as I hug him. I'm now the happiest and luckiest girl in the world having this kind of guy in my life. Thank you is not enough to show my gratitude from God by giving him to me. Now, I wonder kung bakit ako nasaktan, kasi may iba pa lang nakalaan para sakin, and I'm proud to say, its Nathan.
