ကေလးအိမ္ကျပန္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ဖ်ားတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို၃ရက္ပင္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။
ကေလးနဲ႔ Video callသာေတြ႔ရသည္။video callေျပာရင္း လက္ေတြက ကေလးမက္မြန္သီးေလးကိုကိုင္ခ်င္လြန္းလို႔ေခါင္းအံုးႀကီးသာ ဖိေခ်ေနရတာေၾကာင့္ ေနလဲျပန္ေကာင္းေရာ ေခါင္းအံုးလဲဖိေခ်လြန္းလို႔ဂြမ္းစေတြကိုထြက္ေရာဘဲ။ဟူး........တကယ္ကေလးမက္မြန္သီးေလးသာဆိုရင္ေတာ့...........
ဒီေန႔လဲကေလးနဲ႔မေတြ႔ႏိုင္ေသး ၃ရက္လံုးလံုးပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့စာရင္းေတြက ေစာင့္ႀကိဳေနေလရဲ႕။
ျပကၡဒိန္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေက်ာင္းပိတ့ရက္ ဟဲဟဲ ဂြင္ဘဲ ကေလးဆီကိုက်ေနာ္ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ကေလးလား.......''
.........
"အြင္း.......ဦးလဲေဟာ့ဒီ့ ပိက်ိခေယးေယးကိုလြမ္းေနတာေပါ့''
.......
"လူကိုေရာ မက္မြန္သီးေလးေရာဘဲ......အုအု...''
.......
"နွလံုးသားကလူကိုပိုလြမ္းတာ......ေဝါင္း.....လက္ေလးကေတာ့ကေလးတင္သားအိစိအိစိေလးကိုပိုလြမ္းတယ္တဲ့''
.........
"ဟာ......မေကာက္လိုက္ပါနဲ႔ကြာ. . ..ဦးရဲ႕ရံုးခန္းထဲလာခဲ့ပါလား. . .အုအု.... ကေလးေလးနဲ႔မ်က္ႏွာေလးၾကည့္ၿပီး......ပံုေနသမ်ွအလုပ္ေတြကို လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ''
........
"မကိုင္ဘူး......မကိုင္ဘူး.....အြင္း....ဦးပီဇာမွာၿပီးေစာင္ေနမယ္ေနာ္. .အုအု....''
ကေလးကရံုးခန္းကိုလာမယ္တဲ့.....အာဟ.......ရႊင္းရမယ္ ကေလးေလးပစ္ေႂကြသြားေလာက္ေအာင္ကို လုပ္ရမယ္။
ဦး~~~~~~
အသံေလးၾကားရံုနဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက အလိုက္တသိခပ္ဖြဖြစုပ္နယ္တဲ့ပံုစံကေျပာင္းလာၿပီ။
"ေရာက္လာၿပီလားကေလး''
"ဦး.....ပီဇာမွာထားမယ္ဆို''
"လာပါအံုး......ဦးကိုmorning kissေလးေပးပါအံုး''
"ကတိေပးထားတယ္ေနာ္ဦး......''
