Chapter 3
--Chance-I
Shin's POV
Hey guys! sa wakas nagka-POV narin ako ^__^. First day nga pla ngaun ng klase pero di ko pa
alam kung anu ang section ko this year dahil parents ko lage ang masusunod dyan, lalo na si
papa. hahahay.. btw, ipapakilala ko lang sarili ko formally-- (ehem,ehem)
My full name is Shin Chase Choi-Suarez, i'm half Korean. My family owns bussiness here in the
Philippines and abroad especially in Korea. Im only child, kaya, ang higpit sakin ni dad kasi ako daw ang magmamana ng lahat ng business namin. Still 16 years old. I have many hobbies. Sabi
nga nila, i'm an athlete, musician and also artist. Sakin na daw lahat ng talents sa mundo. hahay. di ko naman kasalanan kung bakit ganun dibah?? siguro nung nagpasabog ng talento si God, nasalo ko lahat! hahaha. XD
Never pa akong nagka-gf kasi naman since i entered Coax University, iisang babae lang talaga ang gusto ko. Pero sa kasamaang palad. Hindi ko masabi-sabi sa kanya. tsss. Pasalamat na nga lang ako na sa dami-dami niyang manliligaw, WALA pa siyang sinasagot! hahaha. Eh, qualified naman ako sa pagiging boyfriend niya eh, kaso may isa lang talagang kulang sakin--- lakas ng loob na sabihin sa kanya tong nararamdaman ko. Kaya sana guys.. you can help me ^__^
Back to the present--
So, ayun! nagmamadali na akong lumabas ng bahay, wala sila mama dito.. puro katulong lang namin kasama ko palagi lalo na si manang Helen, siya na nagpalaki sakin tsaka minsan lang kasi talaga sila umuuwi eh. kaya nasanay na ko.
"Oh! iho-- wala si manong para ihatid ka ngayon , hintayin mo nalng si Christian, siya na ang maghahatid sayo"- manang Helen, anak niya si Christian, nagtatrabaho din samin.
"Naku po.. wag na lang po, nagmamadali ko talaga ako ngayon eh, hindi ko na po mahihintay si kuya Chis, sige po, mauna na ako"
"ahhh. ganun ba.. sige, ingat ka shin ha!".-manang
"Opo! paki sabi.. mamayang uwian nalang ako pasundo".
Kaya ayun, umalis na ako ng bahay at medyo nagdisguise kasi naman.. for protection lang. ^__^ tapos, nagcommute nalang ako, first time. hahaha. pasalamat nalang ako at medyo alam ko kung saan mga sakayan ng jeep dito samin eh. hahaha.
Nung makasakay na ako, pansin ko yung katabi ko, yung uniform niya, taga-Coax university din pala! hala! sana di niya ako makilala. Lagot ako neto ehh. Pero teka, teka lang huh--, parang familiar siya ehhh--sandali, kung hindi ako nagkakamali.. s-si Maureen ata toh eh! hahahaha~!! napakatiming naman oh! pasalamat nalang ako na hindi ako hinatid ngayon! naku tsong!! hahaha..Chance natoooooo! katabi ko na ngayon ang babaeng matagal ko nang minamahal ng patago. tss. korny bah masyado? pero..ang lapit-lapit ko na nga sa kanya.. hindi ko lang naman siya magawang kausapin. eh, pano, sa tuwing magkikita kami sa school, hanggang tingin lang ako eh. pag nandyan na kasi siya , umu-urong bigla dila ko, hindi ako nauutal kasi ..hindi talaga ako makapagsalita---!!!!!!!!!! ARGGGGGH! kaya minsan eh, naiinis na ako sa sarili ko. napakatorpe ko kasi-- siya lang ang nakakagawa sakin neto eh! takte!
so ayun, hanggang ngayon.. hanggang tingin lang parin ako sa kanya, Gag* ko eh! katabi ko na nga ngayon pero di din ako makakilos ng mabuti- bkit? sa ibang babae naman eh.. normal lang akong kumilos-- naman oh! chance nato!! pero anu?? sinayang ko lang -______-
tssss! sana hindi pa huli ang lahat-
Hanggang dumating na kami sa school.. nauna na siyang pumasok at dumiretso agad sa bulliten ng school, parehas din pala kami ng pupunta at sa di inaasanghang pangyayari, habang tumatakbo ako at nakatingin sa relo kasi nga malapit na mag-simula ang ceremony.. may nabangga ako-- TAE! bkit ngayon pa?? eh nagmamadali ako eh!!!!!!!! tss.
