"Kızım bir dursana yerinde" dedi Ece.
Soluk soluğa kalmıştım.Ece de benimle aynı durumdaydı.
"Tamam pes ediyorum"dedim.Sıkıntıyla elindeki elbiseye baktım "Ama bu elbisede fazla gösterişli giymesem olmaz mı?" dedim.
Hemen yanındaki sandelyeye oturup."Peki sen bilirsin" dedi.Şaşırmıştım benim bildiğim Ece bu kadar çabuk pes etmezdi."Emin misin " dedim.Bana sinirle bakıp
"28 yaşına geldin Ayka!!Akşam iş yerinde kutlama var ne giyeceğini ben söylecek değilim istersen pijamayla git"dedi.
Haklıydı.Hala çocuk gibi davranıyordum.Napayım buda benim serseri serbest stilim...
"Tamam,tamam bu elbiseyi giyeceğim"dedim.
Sandalyeden zıplayarak kalktı.Ellerini birbirine çırparak ."İşte bu ama çabuk ol.Vaktimiz az .Aklımda şahane bir saç modeli var "dedi .
Bu kadar sevineceğini bilsem önceden kabul ederdim..kfami sallayıp odama doğru ilerlemeye başladım..
Odama girip kapıyı kapattım...ses kulağıma dolmaya başladı
"Bu elbisenin içinde çok çirkin olacaksın " dedi tanıdık ses..
"Hayır "dedim .Yıne gelmişlerdi.
Ellerim titremeye başladı. Uzun zamandır yoktu sesler.ilaçlarımı aramaya başladım.Çekmecelerin hepsine baktım ama bulamadım. Tabi ya 1 2 gündür ilaçlarım bitmişti ancak umursamamıştım.
Sesler çoğalmaya başladı.Bana hakeret ediyorlardı.
"Ne kadar da sorumsuzsun?.Kendine acımalısın.Bak burda yalnızsın.Sana kimse yardım edemez.Bu dünya için bi çöpten farkın yok senin."
Farklı tonda bir kaç ses bunları tekrar edip duruyordu.Olduğum yere çöküp.Fısıltı ile "Yeter kesin şunu" dedim.
"Zavallı...Sana kimse yardım edemez "dedi bir ses..
"Doğru "diye mırıldandım.Kimse benim şizofren olduğunu bilmiyordu ...
