"Mo Mo နင္မျပင္ေသးဘူးလား???
Mi ဖိတ္ထားတဲ့ဆီကို သြားရေတာ့မယ္ေလ။
ေက်ာင္းကလည္း အေစာျကီးျပန္သြားတယ္။
တကယ္တည္း ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ???🤨🤨"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ခ်င္ေနလို့္။
ျပန္သြားတာ နင္တို့ကိုမေျပာမိတာ Miyarnae"
ေစာင္ျကီးကိုေခါင္းျမီးျခံုကာ ေျပာေနေသာ
Mo Moကို Sana ေခါင္းတစ္ခါခါနွင့္ တအံ့တျသ
ျကည့္လိုက္သည္။ အျမဲလိုလို တက္ျကြေနတတ္တဲ့
သူက အခုလို အိပ္ရာထဲဝင္ေနေတာ့
မထူးဆန္းဘူးလား။
"ေအး..ခဏေန သြားမွာ ျပင္ထားလိုက္ေတာ့ေနာ္။
ငါတို့ ေအာက္မွာ ဆံုမယ္"
ေစာင္ကို ပုတ္ကာ Sana ေျပာျပီး ထြက္သြားေတာ့
Mo Moေစာင္ပံုျကားမွ ထလိုက္သည္။ ထို့ေနာက္
ေခါင္းကိုခါရမ္းကာ အခ်ိန္တစ္ခုျကာသည္အထိ
ထိုင္ေနမိသည္။
"Knock!!knock!!✊✊"
"Mo Mo ျပီးျပီလား??? ျပီးရင္
ေအာက္ဆင္းခဲ့ေတာ့ေနာ္။ ေအာက္မွာလူစံုေနျပီ။
Dahyunတို့လည္း ေရာက္ေနျပီ"
"အင္း...ျပီးေတာ့မယ္။ ခဏေစာင့္...
၁၅မိနစ္ေနရင္ ေအာက္ဆင္းခဲ့မယ္"
Nayeonကို ျပန္ေျဖကာ မ်က္နွာသစ္ျပီး
အေႏြးထည္လက္ရွည္အျဖူေရာင္ကိုသာ
ထပ္ဝတ္ျပီး ေနာက္က ဂ်င္းအနက္ေလးကို
ဝတ္လိုက္သည္။ မွန္မွာတစ္ခ်က္ျကည့္ျပီး
စိတ္မပါစြာျဖင့္ ေခါင္းကို ေလွ်ာေလွ်ာစည္းကာ
ထြက္လာခဲ့သည္။ ေလွကားကိုလည္း
ေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ဆင္းလာသည္။
"Hyung Mo ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း....
စိတ္မျကည္ဘူးလား???🙁🙁"
"ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိပါဘူး Dahyunရယ္
ေက်ာင္းကလည္း အေစာျကီးျပန္သြားတယ္။
ျပီးေတာ့ အိမ္မွာလည္း အိပ္ရာထဲမွာပဲ ေနတယ္။"
"ဘာအဆင္မေျပလို့လဲ??chaeတို့ကိုေျပာေလ။
ကူညီနုိင္သေလာက္ ကူညီေပးမယ္။☺☺☺"
"ယုန္မ နင္ဘာကိုသြားျပီး ကေလးေတြကို
အပူကပ္ေနတာလဲ?? ငါဘာသာ ေခါင္းမူးလို့ပါဆို
သြားမယ္ထျက ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး😄😄"
Nayeonကို ရန္လုပ္ကာ အကုန္လံုးကို
ရီျပလိုက္သည္။ သို့ေပမဲ့ အဲ့အျပံုးက အျပံုးတု
ဆိုတာသာ အကုန္လံုးသိခဲ့ရင္......
YOU ARE READING
Not Equal{Complete Fic}
Romanceအခ်စ္ဆိုတာ တူညီဖို့မလိုပါဘူး။ တစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ေတြကို... တစ္ေယာက္က...... ျမင္တတ္ဖို့ပဲလိုတာ.... မဟုတ္လား??? twice fanfic... plz vote & comments.... And Thank you for reading my fic...😉😉
