Voor het eerst naar Marokko

Deel 58

Een hele week ging voorbij
Het was een heftige week
Een week om nooit te vergeten
Een negatieve week
Een dapper iemand verloren
Gehuild
Gekrijst
En heel veel geschreeuwd
Ik twijfelde om deze deel te vertellen aan jullie
Want het zit nog diep
Het was een erge week
Er leek geen einde te komen
Het leek nooit te stoppen
Het leek de einde van de wereld
De einde tussen mij en Soufiane
Einde tussen iedereen
Het leek de dood
Maar we hebben het overleefd
Dit zal een lange deel worden

Vorige deel:
Ik stond op samen met Adam en begeleide hem naar zijn logeerkamer en ondertussen ruimde Soufiane de keuken op. Toen we in zijn kamer waren namen we samen plaats op het bed. Leila je moet weten dat papa er alles aan doet dat alles goed komt. Hij is er ontzettend hard mee bezig samen met de vader van Souf. Hij zei me ook dat hij all een plan had maar dat moest hij nog eerst gaan bespreken met de anderen. Maar het komt echt wel goed maak je er maar geen zorgen over Leila en bovendien staan we allemaal naast je Souf, de boys, papa, je schoonvader en ik. we zijn allemaal bij je. Ik kon het niet laten om droog te blijven dus gaf ik Adam een dikke knuffel. Thanks Big Bro
I love you
Maar wanneer ga jij nou eens trouwen he zei ik tegen Adam nog lang niet kleintje er is niemand op mijn pad gekomen. Komt wel broer in sha allah je verdient het. Je bent een goed persoon die gwn op het goede pad zit. Niet als die straatboys van de buurt lachte ik
Jaah hmdl daarvoor.

Even later liepen we weer terug naar de woonkamer Adam en Soufiane gingen even buiten boodschappen doen en ik ruimde nog een beetje het huis op. er belde iemand aan de deur en ik keek naar het tv en jaaaaaaa hoor de boys waren er! Ik rende naar de deur en opende de deur HOI LEILAAAA riepen ze allemaal en omste beurt gaf ik ze een knuffel en toen kwam ik bij Oualid aan. En kreeg ik weer alle flashbacks van vorig jaar(ong deel 31)
We gaven elkaar gwn een hand en een glimlach. En ik deed de deur dicht. Hoe gaat het met jullie jongens? Goed goed hmdl we mogen niet klagen hè en met jou Leila. Nou kan altijd beter hè want anders waren jullie hier nu niet. En we lachten toen.
Amir achmed oualid Yassin
Nou jongens ik laat jullie even je kamer zien. And dont be scared jullie hebben allemaal je eigen kamer. Yes riep achmed en we moesten weer lachen. Nadat ik iedereen zn kamer had laten zien liep ik naar beneden en plofte ik op de bank. Ik hoorde iemand de trap af lopen en even later zag ik Oualid voor me verschijnen. Kan ik met je praten? Tuurlijk kom maar. En hij kwam tegenover me zitten. Dus ik wou nog sorry zeggen over wat er was gebeurd in Frankrijk. Ik had je daarna ook niet gedag gezegd. Maar het was allemaal een rare situatie. En daarvoor biedt ik mijn excuses. Vergeef je mij. Ik keek hem aan en ik kon zien dat hij het oprecht meende. Hmm tuurlijk vergeef ik je. Zijn we nu dus goed. Tuurlijk Oualid en we gafen elkaar een knuffel. Eey wollah ik zweer he Leila als Soufiane ons zag knuffelen dat waren we beide dood geweest. Jaa zeg dat wel hahahahha eerst werden we mishandeld en daarna pas dood geweest hHahaha jaa wollah zei oualid

Meiden ik ben er echt HEEL lang niet geweest bijna een jaar ofso😅 sorry for that maar ik ga proberen om het weer op te pakken zodat dit boek nog wel een einde krijgt ik beloof niks want zodra school begint heb ik veel aan mn hoofd want zit in het laatste jaar mbo maar ik ga het proberen
Stem en like❤️