Ang mundo ko'y napapalibutan ng dilim,
Ang araw ko'y tila naging takipsilim,
Bukod sa balat kong kulay itim,
Puso ko'y pinuno ng poot at sakim.
Alaala mo'y sariwa pa sa aking puso't isipan,
Nabalot ang buhay ko ng kalungkutan at kapighatian,
Magmula nang ako'y iyong iniwan,
Sa bawat hampas na lamang ng hangin ako'y nagsasayawan.
Hindi ko nga magawang ika'y makalimutan,
Sa bawat sandali, parang baliw na naghahanap kung saan-saan,
Mga tanong na hindi mawala-wala sa aking isipan,
Kung bakit mo ako iniwan at pinabayaan.
Hanggang ngayon naghihintay pa rin ako,
At nakatali pa rin sa dalawang puno,
Umuwi kana at nais ko ulit marinig ang mga awit mo,
Habang ako'y natutulog at nakayakap sayo.
-END-
A/N: I HOPE YOU LIKE IT GUYS. PLEASE VOTE AND COMMENT.
YOU ARE READING
My Little Red Notebook
PoetryThere are things that we can't express orally so we express it through writing. Writing a letter to someone makes us feel better than to keep it with ourselves. This is a short message that I want to share with everybody. I have my little red notebo...
