Chapter 10o

51 11 0
                                    

"Φίλος φίλη φίλησε και φιλικά την πήδηξε"

.      .      .

"Ναι ναι ότι πεις" της λέω στριφογυρίζοντας τα μάτια μου

"Εγώ βλέπω πάντως τον τρόπο που σε κοιτάζει και δεν μοιάζει καθόλου φιλικός αν θες την γνώμη μου"λέει καθώς συνεχίζει να με κοιτάει με αυτό το φέιλ πονηρό της βλέμμα

"Δεν την θέλω, να την κρατήσεις για τον εαυτό σου και επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το συζητάμε ακόμα, αφού δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο!" της απαντάω αγανακτησμένη

"Καλά καλά, πάω πάσο" λέει σηκώνοντας τα χέρια της ως ένδηξη παράδοσης "μη μας φας κιόλας" λέει σιγανά όχι όμως αρκετά ωστέ να μην την ακούσω

"Είπες τίποτα?!"

"ΕΓΩ?!" γουρλώνει τα μάτια της υποτίθεται θιγμένη και δείχνει τον εαυτό της

"Εσύ"

"Όχι καλέ, τι να είπα?!"

"Είπα μήπως..."την κοιτάω περίεργα

"Κακώς είπες και τώρα ας πάμε για αυτόν το αναθεματισμένο καφέ που κανονίσαμε το πρωί γιατί μεσημέριασε" λέει καθώς  ανοίγει την πόρτα

"Κανόνισες" την διορθώνω και την ακολουθώ βγαίνοντας έξω λίγο πριν κλείσει την πόρτα και κλειδώσει δύο φορές

"Για να μην έχουμε κιάλλα ατυχήματα" λέει προφανώς εννοώντας αυτό που συνέβει προλίγου

"Θες να μιλήσεις γιαυτό;" την ρωτάω

"Όχι"μου απαντάει κάπως άβολα

"Καλά τότε, άντε κούνα τον κώλο σου προς την καφετέρια γιατί δεν πρόκειται να σε κουβαλήσω εγώ" της λέω αστεία για να ελαφρύνω το κλίμα και πέτυχε αφού μου χαμογέλασε

"Ναι μην σε κουράζουμε κιόλας"

Με ειρωνέυτηκε τώρα;

Μάλιστααα

"Ακριβώς"της λέω τινάζοντας επιδέξια το μάλλι μου οσάν ντίβα

"Άντε από κει ρε" λέει βάζοντας το χέρι της στα μούτρα μου και σπρώχνοντας το κεφάλι μου μόνο για να περάσει από μπροστά μου "κυρία" χαχανίζοντας

SoftOnde histórias criam vida. Descubra agora