Güneş ve sen; güzeller güzeli gün ışığı,
Işılda! Sönene dek, karanlık seni eline alana dek,
Işılda ki kimse sana diyemesin bir gün öleceksin diye,
Kimse sana karanlığın nasıl bir şey olduğunu anlatmasın.
Gün gelecek ışığın bitecek,
Karanlık geldiğinde insanlar soracaklar,
"Neredesin?" diye, "Nereye gittin?" diye,
O gün anlayacaklar değerini ve o gün gerçekten sevecekler seni,
Gelmeni bekleyecekler belki, bir daha asla gelmeyecek o sabahı görmeyi isteyecekler,
Yeryüzünün keyfini bir daha yaşayamayacaklar çıplak gözle,
Çünkü bir sen, bir ben biliyoruz bunların hepsini,
Neden gittiğini ve neden gelmediğini,
Resimlerinden tanıyacak, özleyecek seni insanlar,
Dilden dile dolaşacak adın ve anlatacaklar nasıl güzel bir şey olduğunu,
Asıl sevgiyi o zaman hissedeceksin,
İnsanların, seni sevmeyenlerin bilhassa; Asla değişmediğini.
