Orphan (დასრულებული)

Part 16

-ჩანიოლ დროზე თუ არ იტყვი გადაგხსნი შუაზე!-ვერცერთი ვეღარ ითმენდა ისე აინტერესებდათ რას იტყოდა ჩანიოლი.

-მოკლედ გუშინ ქუქიმ ხელი რომ სთხოვა თეს,ვიფიქრე რატომაც არა,ბექიონი ის ერთადერთი ადამიანია ვისთან ერთადაც ცხოვრება მინდა,ვის გარეშეც ვერ ვიარსებებ,ვერ ვისუნთქებ,ვერ ვიცხოვრებ,ამიტომ გთხოვ ცოლად გამომყევი და  ვიცხოვროთ ერთად,ბედნიერად.....-ბექიონი ცრემლებს ვერ იკავებდა.

-მე........ჩანი ეს მოულოდნელი იყო .........თანახმა ვარ! შენს გარეშე მე არაფერი ვარ.ის სამი წელი ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასი იყო და როდესაც შეგხვდი ამდენი ხნის შემდეგ,ჩემ გულში განახლდა ის გრძნობა რაც მაშინ იყო როდესაც ერთად ვიყავით, მაგრამ ეს გრძნობა უფრო გაძლიერებული იყო.
მიყვარხარ ჩანი,დედამიწას მირჩევნი ხარ და  ადამიანი ვისთან ერთადაც მე შემიძლია გასაჭირშიც კი ბედნიერი ვიყო......ეს შენ ხარ.-ჩანი ძლიერად მოეხვია პატარა სხეულს.

-მიყვარხარ ბექი,უზომოდ მიყვარხარ.-ატირდა ჩანიოლი.

-მეც უზომოდ მიყვარხარ ჩანი.-ბექი ძლიერად იკრავდა მაღალ სხეულს და მათთვის რომ შეგეხედათ ისეთი შეგრძნება დაგეუფლებოდათ,რომ თითქოს ერთმანეთს აშორებენო და ცდილობენ ბოლოჯერ მაინც დატკბნენ და შეიგრძნონ ერთმანეთის სხეულები.

-უჰ ჩაქრით თქვენა.-კაი ბებიაქალივით წამოიძახა სეჰუნამ.

-კაი გეყოთ ამდენი დრამატულობა,თორე გავსკდები ეხლა ტირილისგან.-თქვა თემ და ქუქის კისერში თავი ჩარგო.

-მე გავალ რა.-ჯიმინი წამოდგა და ოთახში ავარდა.

-რა დაემართა მაგას?!-იკითხა ლუჰანმა.

-მე ვიცი რაც დაემართა.-თქვა შუგამ და ჯიმინთან წავიდა.

-ჰეი პატარავ...

-გადი!

-რაზე გაბრაზდი?

-გადითქო!-შუგა პატარა სხეულთან მივიდა,ნიკაპზე ხელი მოკიდე და თავი ზემოთ ააწევინა.