Yıllardan 2014 ve bir yaz akşamı tam da istanbul'a dönmeye hazırlandığım akşam, amcamların evinde kuzen lerle toplandık.
Nerdeyse tüm kuzenlerim oradaydı. Hepsini çok seviyordum ama sadece birini hepsinden daha da çok seviyordum. Hayrettin Sancar.
Kuzen lik bence tam da benim kuzenim gibi olanlara denir. Kendisi herşeyim.
İstanbul'a döneceğim gün, gözlerim heryerde onu arıyordum. Meyerse denize gitmiş. Otobüse bindik. Biraz geçtikten sonra mola verdik, yemek yedik.
Akşam oldu ben koltukların arkasında olan tv dan dizi izlerken, babamın telefonu çaldı. Arayan Hayrettin ' di. Babamla konuştuktan sonra, beni istedi babamda telefonu bana verdi. Özlettin kendini dayı kızı dedi. Bende onun benim ağlamamı duymasını istemediğim için telefonu kapattıktan sonra ağladım. Onları çok özlemiştim daha 1 gün bile olmamıştı. Naparsınız KUZEN işte.
İstanbul'a vardık. Eve geldik. Kahvaltı yapıp. Teyzem lere gittik. Akşam oldu yemeğimizi yiyip eve döndük. Tabi o zamanlar telefonum olmadığı için babamın telefonundan Hayrettin le konuştuk. Napiyosun, nasılsın, ne zaman İstanbul'a geliyosun dedim. Valla dayı kızı, 2 hafta sonra ordayım dedi, ama gelince ilk senin yanına gelicem dedi.
