My best friend my lover

~ 16 ~ Τον αγαπώ ακόμα ~

Δηλαδή πόσο πιο χάλια μπορεί να πάει σήμερα η μέρα μου;

Όπως λένε η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται..

Το πρωί πήγα στο σχολείο με τον Πανό, γιατί ο αδερφός μου λέει είχε μια δουλειά και τώρα που σχολάσαμε πάλι ήρθε να μου πει ότι θα γυρίσω στο σπίτι με το αμάξι του Πάνου.

Ιάσονας: Έλα ρε Άννα, δεν θα πάθεις κάτι αν πας σπίτι με τον κολλητό σου.

Θα τον δείρω.

Αννα: Δεν είναι κολλητός μου.
Είπα με νεύρα.

Ιάσονας: Μα έλα ρε Άννα τώρα..
Είπε αγανακτισμένος.

Αννα: Γιατί να μην πάω μαζί σου;

Ιασονας: Γιατί δεν μπορώ εγώ τώρα έχω μια δουλειά.

Αννα: Πάλι;; Τι δουλειά;

Έχε χάρη να έχει βρει κανένα κορίτσι.

Ιασονας: Θα σου εξηγήσω άλλη στιγμή.

Αννα: Καλά, αλλά δεν χρειάζεται να με πάει ο Πάνος σπίτι, μπορώ να πάω και με τα πόδια.

Ιασονας: Αφού θα πάει που θα πάει ο Πάνος σπίτι μας, γιατί να μην πας και συ μαζί του;

ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ?????

Αννα: Να κάνει τι σπιτι μας;
Είπα σχεδόν φωνάζοντας.

Ιασονας: Αα δεν σου πα, θα μείνει και σήμερα σπίτι μας.

Μου κάνει πλάκα τώρα;

Αννα: Πάλι; Γιατί; Δεν έχει αυτός σπίτι;;

Αα ξέχασα να σας πω τόση ώρα είναι μαζί μας και ο Πάνος, τσακωνόμαστε μπροστά του, αλλά αυτός δεν λέει τίποτα απλώς μας κοιτάει.. Τι να πει και αυτός ο κακομοίρης με εμάς που έχει μπλέξει.

Ιάσονας: Άννα σε παρακαλώ μην είσαι τόσο αγενής.

Αγενής; Εγώ; Μα τι είναι αυτά που λέει;

Αννα: Θα πάω με τα πόδια σπίτι.
Είπα και απομακρύνθηκα γρήγορα από αυτούς.

Άκουσα τον αδερφό μου να μου φωνάζει αλλά δεν έδωσα σημασία.

Μόλις βγήκα από το προαύλιο.

Σήκωσα το κεφάλι μου στο ουρανό να τον δω.
Συννεφιασμένος ειναι, αλλά και έτσι ο ουρανός είναι πολύ ωραίος, περνάνε μέσα από τα σύννεφα μερικές ακτίνες του ήλιου και φαίνεται τόσο ωραίο.
Ναι έχω κόλλημα με τον ουρανό.
Νομίζω το έχω ξανά πει.

Βγάζω τα ακουστικά από την τσάντα μου, τα φοράω μόνο στο ένα αφτί, επειδή είμαι στο δρόμο και πρέπει με το άλλο να ακούω τα αμάξια, μην μας πατήσει και κανένα επειδή δεν θα το άκουσα.