Donker Verleden (Nederlands Boek)

Hoofdstuk 1: Vlinder in een Bad van Vuur

22 juli ... (jaartal onbekend)

De wind waaide door de bomen en speelde een spelletje met hun takken. Eén voor een brak hij deze af, één voor één. Totdat er niets meer overeind stond op de eindeloze helling, alleen maar kleine stompjes, die ooit bomen waren...

LISLE

21 juli 2004, Minorca

Vleugels flitsten door de lucht. Aasgieren cirkelden hoog in de lucht, lieten zich loom meedrijven op de warme luchtstroom, achteloos niet jagend op prooi. De zon scheen haar felste stralen. Een jong meisje, nog een kind, huppelde vrolijk op haar snelle beentjes door de vallei. Als men goed keek zag men dat ze één van de kleurrijkste vlinders op deze aarde achtervolgde. De vlinder vloog met snelle slagen door de vallei, ging van hoog naar laag, scheerde door de warme, zomerlucht van de vallei. Een zomerbries speelde met het meisje haar donkerbruine haren en legde er losse, wilde krullen in. Het kind kirde gelukkig en rende zoals men nog nooit een kind van haar leeftijd had zien rennen. Hop, hop, hop. De atletische beentjes, al voorzien van een paar mooi, gespierde kuitspieren, brachten haar doorheen het tierig struikgewas. Ze was nog net klein genoeg om zodanig het deskundig te kunnen ontwijken. "Wat was het hier toch adembenemend mooi en leuk, oh zo leuk." Dacht het kleine kind, Lisle genaamd, wat letterlijk 'Van het Eiland' betekende, luidop bij haarzelf.

Lisle haar ouders waren rondtrekkende avonturiers. Haar moeder was biologe van opleiding en haar vader professioneel fotograaf. Ze gingen naar daar waar hun jobs hun verlangde te zijn, meestal combineerden ze en stemden ze die op elkaar af. Zo namen ze opdrachten aan die bij hun levensstijl en elkaars werkschema pasten.

Ook al was het vakantie voor de bijna 8 jarige Lisle, haar ouders hadden momenteel hier niet de luxe toe. Toch kon je hun stijl van leven best wel aangenaam noemen. Ze hadden alle luxe die ze nodig hadden in hun camper en waren ook in Frankrijk voorzien van een mooi huis, dat ze tijdens hun afwezigheid onderverhuurden. Lisle volgde niet zoals andere kinderen les aan school, maar volgde al sinds een jaar online lessen. Zojuist had ze haar eerste schooljaar vlekkeloos en gretig afgewerkt. Je zou denken dat een kind van haar leeftijd het moeilijk zou hebben met deze levensstijl en een gebrek zou hebben aan vrienden. De kleine meid had echter nooit een andere manier van leven meegemaakt en kende ook niet anders. Op de reizen van haar ouders sloot ze contacten met kinderen van haar leeftijd, die ze onderweg tegenkwamen. Daarjuist had ze vriendschap gesloten met een groepje kinderen, die haar moedertaal spraken, echter waren zij afkomstig van Nederland en had zij Belgische en Franse roots. De kinderen speelden een bal spel, tot vervelends toe. Lisle vond het in het begin reuze tof, maar naarmate de zon feller begon te schijnen en de kinderen alsmaar dezelfde toeren in hun zelfde voetsporen volgden, was de jonge meid uitgespeeld. Eigenwijs als ze was, besloot ze op avontuur te trekken, van onder het toeziende oog van één van de kinderen hun ouders te muizen. Ze hield haar wel steevast voor dat ze maar een uurtje weg mocht zijn.

De vlinder fladderde verder en Lisle rende sneller dan tevoren om het te kunnen bijhouden. 'Snel, snel, sneller.' Dacht ze, helemaal opgaand in de achtervolging, tijd en plaats vergetend. Zo stuitte ze op een zanderige pad voorzien van keien, het pad leidde haar hoger en hoger. Rotsvast besloot ze het te volgen. Snelheid verminderend, maar de vlinder die alsmaar hoger vloog goed in het oog houdend, vervolgde ze haar weg. Een weg, eindeloos of met een eindbestemming?

NAVARRO

21 juli ... (jaartal onbekend)

Een schaduw, een mysterieuze schim rende voor zijn leven door de nachtelijke stad...Rennend door de plassen, verspreid al over de kasseien van de plaatselijke hoofdweg. Hij haalde zijn zakdoek even van voor zijn neus om beter adem te kunnen halen. De geuren en het idee hoe slecht dat was drongen meteen tot hem door. Konden die mensen hun afval echt nie ergens anders gooien? Regendruppels vielen in grote en talrijke aantallen uit de lucht. "Net alsof er iemand daarboven een uitgebreid bad neemt, godverdomme." Vloekte en mompelde de persoon in schaduwen gehuld luidop bij zichzelf. Hij verminderde snelheid en ontweek nu de alsmaar groter wordende plassen. Geen levend wezen wist waar zijn bestemming lag, wat zijn doel was, al leek het er op dat hij naar de Ciutadella snelde. Een tweede man voegde zich nu bij hem. Even later rende er uit het steegje nog een derde, vierde, vijfde man en zo ging het maar door.