Bottled Wishes

Simula

I'm confidently walking at the corridor where most of the students are wasting their time for some certain reason, I raised my right eyebrow when I saw students gawking at me or I must say silently killing me in their imaginative heads. I'm used to these kind of treatment; Rolling their eyes to me and making gossips about me, being bitch which is not even true. I know they're only insecure, because I'm the apple to every man's eye. I'm Kelcee Doborah Tucker, don't me.

"Kelcee, yung lalaking akala mo hindi nag-ayos ng isang linggo." Candice laughed as she pointed her finger to the guy. Binigyan ko ng matalas na tingin ang lalaki at kulang nalang tanggalin ko ang mga mata ko para lang hindi makita ang lalaking tinutukoy niya.

"You, lumapit ka nga dito." I saw him flinched, tinaas niya ang kanyang tingin sakin at muntik pa siyang matumba. Alam ko naman kung gaano ako kaganda pero hindi niya maaring gawing dahilan iyon para matisod siya. Isa siyang tunay na lampa, nakakaawa.

"What do you need?"

Gusto ko na sanang umatras dahil nasisilaw ako sa braces niya na sumisigaw ng "Ang panget ng ngipin niya". This man knows how to speak fluently in English, hindi siya pulubi. Mayaman siya. Well..

I look at him as if I'm terrorizing him. I scanned his entire appearance. His hair is messy and dry, He got zero taste of fashion, but I assume his clothes are branded. Nilipat ko ang tingin sa sapatos niyang nakakamatay na ata sa sobrang tulis. Pagkatapos tiningnan ko siya mula paa pataas sa kanyang mga mata. Ngayon naman pawang bukas ang bibig niya.

"Hindi ka ba tinuruan ng nanay mong mag-ayos ng sarili? Halata namang mayaman ka, sa tingin mo lalapitan ka ng tao kung ganyan ang itsura mo? Ang panget mo." Yan ang sinabi ko bago ko sana siya lampasan.

"Ano bang pakealam mo? Kung lolokohin niyo lang ako, aalis na ko." Tumingin sakin si Candice na parang gulat. I didn't expect na sasagot siya kasi akala ko mahina siya. Pero hindi pinahalata na nabigla ako. Woah, lakas ng loob lumaban ha?

"Sayo, wala. Pero sa kalikasan meron..." Habang tinatanggal ko yung imaginary dirt sa kanyang shoulder as I tease him closely to his face and almost whispering in his ear"---nakakasira ka ng araw! Walang pumipigil sayong umalis." Sigaw ko sakanya at bago niya pa kami maunahan, umalis na kami na sana kanina pa namin ginawa, may part sa akin na pinagsisihan ko eto pero, I remain confident at hindi nagpakita ng kahit anong takot sa kanya dahil alam ko naman na walang ikakasa to'.

"Woah there, a very pleasant way to start a day, Kelcee." Candice mocked me, I can't see her eyes because she's laughing so hard. Kulang nalang umiyak siya sa tawa. "Hindi lang pala siya panget, palaban din, pwede na?" As she start looking at me wearing her stupid smirk that can make my whole day ruined.

"Kasalanan mo, pinansin mo pa kasi ang walang kwentang iyon." Ang dami ko pang maririnig na kung ano sakanya, pero bago ko mainis ng tuluyan, naglakad na kami papunta sa room namin.

As I entered the classroom as usual everyone is busy with their own business, wala pa kasi ang aming professor. I decided to stay quiet while waiting for our professor pero nasira ang katahimikan kong iyon ng makita ang lalaki kanina.

"Look who's here, hindi ko napansin kaklase ka namin. Lagot na." Mapang-asar ko siyang tinignan habang naghahanap siya ng mauupuan. Hindi niya ko pinansin at umupo sa likod mismo ng pwesto ko. Ang lakas ng loob.

"How dare yo--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko at inarapan na lang siya. Nakita ko namang tumaas ang gilid ng labi niya, so cocky, kala mo naman kinagwapo niya.

"Good Morning, class." sigaw ng aming professor na pinaka-kinaiinisan ko.

"Asan ang maganda sa umagang to?" Pabulong na sapat ng marinig ng buong klase ang sinabi ko, bulong nga ba? I heard their gasps. Ang iba sanay na ganto ako. Pero bahagyang tumunog ang silya ko at tumingin sa likod na siyang naging dahilan ng pagtunog nito. Sinipa ng panget na to' ang upuan ko at narinig ko ang mga pang-aasar ng kaklase ko. Someone is trying to defeat my own passion; having this worst and confident attitude, bonus na din ang pagiging maganda ko.

"Does anyone told you what's the definition of respect, I conclude you don't know it because right now you're showing me your low quality behavior, Ms. Tucker."

"Does anyone told you, that your work is to give us knowledgeable lesson and not this kind of preaching lesson?" I stood up and ready to go outside because I know where this shit is coming.

"Kelcee Tucker, see you at Dean's office."

I rolled my eyes to her and I was about to march when I gave her a mocking salute. Kinuha ko ang bag ko at nakita ko ang panget na yon at mukhang naawa sakin. I don't like seeing someone pitying me.

"Serves you right." My body froze a bit when I heard him, and give him my warn look to mind his own damn business.

Pinalagpas ko ang sinabi niya na iyo at pumunta na sa Dean's office. Binuksan ko na ang pinto at nakita ko sa mga mata ng Dean na disappointed nanaman siya sa ginawa ko. Umupo na ako sa harap ng table niya.

"What is it again this time?"

"Do I even need to explain myself? Alam ko rin naman kung saan patungo ito',"sabi ko sakanya "-- at isa pa, nagsasabi naman ako ng totoo na hindi maganda ang umaga ko." I stated confidently.

"You should respect your professor, tandaan mo sila ang nagtuturo sayo. Hindi magandang bastusin mo siya sa harap ng mga kaklase mo.Well...Ms. Tucker I have different punishment to you right now, maybe this time you'll learn a lesson, and to change your attitude, in much better."

"Name it."

"You have to cooperate with Mr. Zachary Stephen M'ckenly. You'll help him handling kids at Daycare Center, He'll be your partner, and please wag mo siyang pahirapan, mabait na bata si Zachary. Do I made myself clear?"

"--but Dean, hindi ko po kilala si Zachario." Mimicking his name in under my tongue.

"Kelcee, Its Zachary. Hindi ka pwede tumanggi, alam mong maari ka ng paalisin sa school na to sa dami ng ginawa mo, All you have to do is to collaborate with him, okay?" Tumango ako at lumabas na. Hindi ko nga kilala yon. At saka palang naproseso sa utak ko ang lahat. Sino si Zachario? Zacho? Zachary? Ano? Fuck it.. doesn't matter anyway.

Naglakad ako pabalik ng room at wala na ang Prof doon, sinasabi ko na nga ba, kaya ayoko don dahil tamad magturo. Tiningnan ko ang mga kaklase ko. Hinawakan ko ang pinto at naalala ang pangalan ng taong makakasama ko palagi. Kinalma ko ang sarili ko at sumigaw.

"Everyone, kung may nakakalila sa pangalang , Zachary Stephen M'ckenly sabihin sakin agad."

Nagsimula namang magbulungan ang mga kaklase ko. I hate to ask for their help but I need it. Akala nanaman nila may gagawin akong masama. Naghintay akong kung may sasabihin sila pero wala. Useless, nasayang ang laway ko.

Tatalikod na sana ko ng may nagtaas ng kamay. Kasabay non ang pag-taas ng kilay ko.

"Ako yon, anong kailangan mo sakin?"

I couldn't help but cringe, I don't know if I was overreacting but I want to be eaten by the floor right now, are you fucking kidding me? The man I've been insulting and the reason why my good morning turned out to be a mess is none other than, Zachary.