"lanet olsun yine mi Ally?"
"yine yalan söylüyorsun"
"hangi sözüne inanacagim ben?"
"etrafinda hic insan kalmadi. herkes senden nefret ediyor farkindasindir umarim."
Hicbirine kulak asmadan yoluma devam ettim. Annemin zirvalariydi işte. hep ayni seyleri söyler. ne var yani Miami'de evimiz oldugunu soylediysem? neden yoktu ki zaten?
Belli ki bugünü yine odamda gecirecektim. bana gore ev odamdi. diger yerler evin diger mahluklari tarafindan istilağdaydi. N'apicaktim ben onlari? hepsinden nefret ediyorum.
neyseki telefonum ve laptopum benimleydi. onlarsiz hayat düşünemiyorum. Tek arkadaşım onlar. hemen telefonumu actim , whatsapp a girdim. -lanet olasi mesaj yagmuru-
" Ally bana Cameron la çıktığınızı soylemistin!?"
aralarinda dikkatimi şimdilik bu cekmisti. mesaj en yakin arkadasim saydigim Luna dandi. Cameron dan hoslaniyordu . ama Cameron bana gore yakisikliydi; onunla hic uymazlardi . Bu yuzden ondan uzak tutmaliydim . ne de olsa okulda ki en guzel kiz hala bendim! hemen cevap yazdim.
"ayrildik :("
uzgun emoji ?! Idare eder. inandirici olur sanirim. olmazsa da umrumda değil
.
yaziyor...
"ally ! Cameron oyle bisey olmadigini soyledi. seninle tanismiyormus bile"
ahh su aptal dogruluklar! sanki o da benimle çıktığını kabul etseydi ölürdü. ellerim klavyeye gitti . Luna benden cevap bekliyordu heralde hala çevrimiçiydi. yavasca yazmaya başladım.
"tabi oyle diyecek! benim gibi bi kiz ondan ayrilinca yediremez kendine. "
gönderdim. Luna mesaji alir almaz yazmaya basladi . bu kiz biraz daha uzatirsa onu da nefret listeme alicaktim. zaten orda olmayan bi kac kisi arasindaydi.
"ally , eger bu da yalanlarindan biriyse hic hos degil. biliyorsun ben Camerondan hoslaniyorum. sana inanıyorum ama yine de soracağım. "
bana inaniyor ama yine de soruyor!? bu kiz kendini ne saniyor ya. neyse umrumda bile degil. cevap yazma curretinde bilee bulunmayacagim.
telefonumu kapatip yataga uzandim. uzun bi gundu. yorgunluktan gozlerimin ustune dev filler oturmuştu. evet evet abartmiyorum, gercekten dev filler.
***********
sabah "ALLYYYYYY !!?? $! $$!#!###!#!" diye haykiran alarmimla uyandim. bu alarmdan da nefret ediyorum. ahhh okul! simdi hazirlanip okula gitmeli. banyoya dogru yavas adimlar attim. sanki koridor oncekinden daha uzundu ve ben yururken koridor daha da uzuyordu. bilirsiniz hic bitmeyecek bi yol(!) banyoya vardigimda elimi yuzumu yikadim dislerimi fircaladim. guzel bi kiz kendine iyi bakmaliydi
kahvalti icin asagi indim. mutfaktan garip ve iğrenç sesler geliyordu. aman tanrim gerçekten bi facia(!) bu ses hemen kesilmeliydi. annem yine senfonilerinden birini veriyordu anlaşılan. hemen ondan daha yuksek ve tok sesimle baska guzel bi sarki soylemeye başladım . beni duyunca sustu zaten. kim benim guzel sesime karsi koyabilirdi?!
evet okula otobusle gidiyordum . ne kadar utanc verici. sakince kapinin onunde beklemeye basladim . beni goren bahcivan "ally iyi misin? okula gitmeyecek misin?"
ahh sanane be adam isine bak sen!
"erkek arkadaşım birazdan Lamborghini siyle beni almaya gelicek onu bekliyorum ."
dedim. Gerçekten simdi oyle bisey olmaliydi.bunu hakeden bi kızdım. neden hep eziklerin basina gelirdi ki guzel seyler?
sonunda bekledigim otobus geldi. bahcivan ben otobuse binerken garip ve kızgın bi bakis atti. bende " ne var" der gibi bakinca isine döndü. otobus yolculugu uzun surmez umarim . okula gidince kimsenin beni boyle gormesini istemem. bi an telefonum titredi.
"ally , bugun sakin gozume gozukme . seni gordugum yerde parcalayacagim surtuk"
mesaj Alex dendi. ahh tanrim ! bu cocuga ne yapmistim?
evet bu ilk bolumumdu. bende als hstalarina dikkat cekmek icin yapilan etkinliklerden farkli olarak mitomania hastaligi hakkinda yazi yazip insanlari bilgilendirmek istedim. oncelikle mitomania hastaligi; surekli yalan soyleme ve yalanin olagan birsey oldugunu var sayan bi hastaliktir. bu hastalikta olan kisiler yaptillarindan zerre kadar utanc vicdan veya sucluluk duymazlar . dahasi icin araştırabilirsiniz. ilk bolum ilgi gorurse devam etmeyi düşünüyorum. lutfen yorumlarinizi eksik etmeyin . simdiden Teşekkürler. hepinizi seviyorum.
