Bazı hikayeler ansızın başlar,çat kapı.Bırak hazırlanmayı insanın nefesi bike yarım kalır.Benim içinde böyle olmuştu.18 yaşına basıp annemin yanından ayrılmam gerektiğin de kalacak bir seçim yeri olmadığı için mecburen annesinin sözünü dinlemiş ve kendini o yerde o oyunun içinde bir piyon olarak bulmuştum.Ve sonra bizim hikayemiz başlamıştı kurgusunu bile seçememiş,içine düşmüş dipsiz kuyudan,gecemin karanlığından çekiğ çıkaran bir hikaye...
Yataktan ürkerek kalkmıştım.Çünkü şuan bir adam beni kucaklamış yataktan kaldırmaya çalışıyordu.Gözlerimi tamamen açtığımda adamın bana baktığını farkettim.O karanlığa tekrar gidiyordum.Ama neden beni kurtarmıştı ve şimdi neden beni geri veriyordu yada bizi bulmuşlr onu öldürmüşler benide geri götürüyorlardı.Olamaz bir daha o karanlıkta boğulmak istemiyorum bir daha gidersem geri dönme şansım artık asla olmaz.Adamın omzunu sert birşekilde ısırdığımda haykırarak beni yere indirdi ve kolumu sertçe tutup çekiştirmeye başladı.Kapıdan çıktığımızda onu gördüm burdaydı bizi bulmamışlardı ama o beni geri veriyordu.Ona baktığımda bana tepkisizce bakıyordu gözyaşlarım benden istemsizce akarken adamdan kolumu hızla çekip ellerimle onun yanına gidip göğsüne vurmaya başladım.
"-Hayvan herif madem beni geri verecektin neden bana dün yardım ettin senin yanına gelmeyip kaçabilirdim birdahada oraya gitmezdim.Ama senin yüzünden yine oraya gideceğim.Ben sana güvendim bok herif!"
"-Cevap versene ne bakıyorsun bu yaptığıma ne cevap verebilirim diyemi düşünüyorsum ama dur sen istemesen beni vermezdin değil mi!"
Ben onun konuşması için deliriken oda sanki bana inadına konuşmuyordu.Kolumdan sertçe tutup beni arabaya soktu.Kendiside arabaya bindiğinde arabayı çalıştırdı ve gaza bastı.
"Bırak beni gitmicem oraya beni oraya götüremessin!"arabayla son sürat giderken kemerimi çözdüm ve kapı kolunu tuttum bır anda arabayı frenledi ve kolumu tutup beni kendine çevirdi.
"-Ne yapıyorsun sen aptal kız ölmek mi istiyorsun!!"
"-Evet böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim.Bırak beni lütfen yalvarırım bırak."
"-Aptal seni oraya götürmeyeceğim "dediğinde beni arabadan indirdi.
Beni nereye getirdiğini merak ederken etrafıma bakındım.Şehir dışında olduğumjz belli oluyordu iki katlı lüks bir evin etrafı sırf ağaçla kaplıydı.
"-Gel buraya."sesini duyduğumda ona dönüp omuz silktim kolumu dahada sert tutarak
"-Canının acımasını tekrar tekrar istemiyorsan sözümü dinle!"kafamı sallayıp kolumu ondan kurtardım ve onu takip etmeye başladım.Evin içine girdiğimizde evin hertarafı antika eşyalarla kaplıydı zengin birisi olduğu belli oluyordu.
"-Otur."dediğini yapıp koltuğa oturdum.
"-Gerçekten hem o adamdan seni kurtarıcam sonrada seni gerimi vereceğimi sandın!Gerçekten o piçliği yapacak bir adi olduğumumu düşündün!Yazık çok yazık."
"-Bana sakın birdaha acıma anladın mı!Hayatım zaten zavallıca geçti ve bana bakanlar hep iğrenerek küçümseyerek acıyarak baktılsr ve ben artık sıkıldım tamam mı gerçekten doydum artık.Yokmuşum gibi görünmekten yoruldum o emirlerden kaçmaktan...
"-Ta-tamam" artık hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.
"-Nerden bilebilirdim ki kocaman bi adam beni zorla kaldırıyo ben herkeze güvendiğim için bu durumdayım nasıl böyle düşünmezdim nasıl."ağlamam iyicene artığında yanıma oturup başımı göğsüne yasladı.
"-Tamam bak özür dilerim haklısın tamam ama sende beni öyle biri olarak görme lütfen."kafamı sallayarak ona iyice sokuldum.Şuan utanmaz gözükebilirdim ama ben böyleydim işte kimseye güvenmemem gerekirken beni kurtarır düşüncesiyle herkeze güvendim.Zaten başıma ne geldiyse güven yüzündendi.Ama o öyle olsaydı beni buraya değil oraya götürürdü.Beni onlardan korumak istediki beni kaçırdı.Umarım oda beni diğerleri gibi kandırmazdı umarım...
