Artık kendi ayaklarımın üstünde durma zamanım gelmişti.Merhaba.Ben Alisa.18 yaşındayım.Annemi geçen yıl akciğer kanserinden kaybettim.Benden dört yaş büyük etrafta ''Sorunlu Çocuk'' olarak bilinen bana göre melek olan bir abi.Onun adı ise Darren.Babama gelirsek eğer, bir fabrikada genel müdür.Ama biz o tür şımarık olan çocuklardan değiliz.Örneğin ''Ben her istediğimi elde ederim''türünden.Bunlar bana göre sadece saçma dizilerde ve filmlerde olur.Klasik konular yani.
Abimin ''Sorunlu Çocuk'' olarak bilinmesine gelirsek.Birazcık zor alt edilen bir türdendir abim.Ama her gün ayrı kavgadan gelen değil.Örneğin abim kaybetmesini sevmez ama onu yaptığımız yarışmalarda yenmişliğim vardır.Abim yüzücü ve yüzmede benim onu geçmesi sinirlerini bozuyor ve kaldıramıyor.Ama tabiki de bunun sonu kavga ile bitmiyor.Önümüzdeki maçlara bakıcaz diyor ve el çarpıp bitiriyoruz.
Abim anneme çekmiştir.Deniz mavisi gözleri vardır,saçları ise kumraldır.Buğday tanesi teni.Ben ise ondan aksine babama çekmişimdir ama anneme de benzedeğim yönlerim vardır.Saçlarım dalgalı ve sarıdır.(Eğer babam kız olsaymış tam bir sarışım bomba olacakmış.)Göz rengim ise kahverengidir ve benimde abim gibi buğday tanesi tenim vardır.Sülalede gelen gen ile ailecek boylarımız uzundur.Annemde öyleydi.
Eğer kendi ayaklarımın üstünde durmam gerektiğine gelirse artık 18 yaşında olmam ve abimin şu aralar nişan ve söz olaylarından bahsedilmesi.Açıkçası abimin eşini kıskanırım çünkü ben bu zamana kadar abime çok düşkün bir biriyimdir.Küçüklüğümden beri.Hem de benim abim diye söylemiyorum abim yakışıklıdır.Güzel vücudu ve gözleri vardır.Ve nedense her erkek gibi saçlarına çok iyi bakar.Okul zamanında ise bütün kızlar arkasından koşardı.
