[Zawgyi]
Chanyeolမ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေခါင္းကတရိပ္ရိပ္
္မူးေနေသးတယ္။ သူလက္မွာလည္းေဆးထိုးအပ္ေတြေကာ
သူဘာျဖစ္သြားတာလဲ သူမမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနတယ္။
"သားေလးyeolမားကိုျမင္ရလား။ သားဘယ္နားနာေသးလဲ
သားသတိလစ္ေနတာတပတ္ေက်ာ္ေနၿပီသားရယ္"
"သားဘားမွမျဖစ္ပါဘူးမား ေခါင္းနည္းနည္းမူးရံုဘဲ သားဘာလို႔ေဆးရံုေရာက္ေနတာလဲ"
"သားမမွတ္မိဘူးလား သားက..."
Mrs.parkစကားခနေျပာရေအာင္"
"သားခနေနာ္ မားDr.နဲ႔စကားခနသြားေျပာအံုးမယ္"
"ဟုတ္မား"
..............
"Dr.သားကဘာျဖစ္တာလဲ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ဘာတခုမွ
မမွတ္မိသလိုဘဲ"
"က်ေနာ့္အထင္ေျပာရရင္ လူနာကစိတ္ဒဏ္ရာရၿပီး အတိတ္
ခနေမ့သြားတာပါ။ သူနာက်င္ရတာေတြကို
ိုေမ့ပစ္လိုက္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူနာစိတ္ထိခိုက္မဲ့
စကားေတြမေျပာမိေအာင္ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ Dr. က်မကိုသြားခြင့္ျပဳပါအံုး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ"
....
Mrs.parkအခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သားျဖစ္သူက အပူပင္ကင္းကင္းအိပ္ေနၿပီ။ သားျဖစ္သူမသိေသးတဲ့
ဲ့ အမွန္တရားကိုမေျပာေတာ့ဘူးဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ "သားေလးေရမားေတာင္းပန္ပါတယ။္ သားေကာင္းဖို႔အတြက္
မားမေျပာျပေတာ့တာပါ။ သားအတြက္စိတ္မေကာင္းလို႔ မားဘယ္လိုလုပ္ရမလဲသားရယ္ အဟင့္
သနားစရာေကာင္းတဲ့ မားသားေလး"
တဖက္လွည့္ျပီး အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့
yeolပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စက္ကို ငိုေနတဲ့mrs.park
မေတြ႔လိုက္ေခ်။
................................
4years later:
အင္ခြၽန္းေလဆိပ္ကဆင္းလာတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
"ေနာက္ဆံုးေတာ့ seoulေရာက္ၿပီကြ ဟဟ ေပ်ာ္လိုက္တာ"
ေကာင္ေလးေအာ္သံေၾကာင့္ ေဘးနားကလူေတြၾကည့္သြား
ေသာ္လည္း ထိုေကာင္ေလးကဂ႐ုမစိုက္ဘဲ taxiတစ္စီး
ေပၚတက္ထိုင္ၿပီးပါသြားသည္။
"မင္းေနာက္ဆံုးေတာ့ေရာက္လာၿပီေပါ့Oh sehun။ မၾကာခင္ မင္းဆီကိုယ္လာခဲ့မယ္ေကာင္ေလး ခုေတာ့အဝေပ်ာ္ထားအံုးေပါ့ ဟက္"
Tbc................
တိုသြားတယ္ sorryပါေနာ္ 😢
ေနာက္တပိုင္းကိုအပိုင္း႐ွည္႐ွည္ေလးနဲ႔ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္😅😅
__________________
[Unicode]
Chanyeolမျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့ ခေါင်းကတရိပ်ရိပ်
်မူးနေသေးတယ်။ သူလက်မှာလည်းဆေးထိုးအပ်တွေကော
သူဘာဖြစ်သွားတာလဲ သူမမှတ်မိဘူးဖြစ်နေတယ်။
"သားလေးyeolမားကိုမြင်ရလား။ သားဘယ်နားနာသေးလဲ
သားသတိလစ်နေတာတပတ်ကျော်နေပြီသားရယ်"
"သားဘားမှမဖြစ်ပါဘူးမား ခေါင်းနည်းနည်းမူးရုံဘဲ သားဘာလို့ဆေးရုံရောက်နေတာလဲ"
"သားမမှတ်မိဘူးလား သားက..."
Mrs.parkစကားခနပြောရအောင်"
"သားခနနော် မားDr.နဲ့စကားခနသွားပြောအုံးမယ်"
"ဟုတ်မား"
..............
"Dr.သားကဘာဖြစ်တာလဲ။ သူ့ကြည့်ရတာ ဘာတခုမှ
မမှတ်မိသလိုဘဲ"
"ကျနော့်အထင်ပြောရရင် လူနာကစိတ်ဒဏ်ရာရပြီး အတိတ်
ခနမေ့သွားတာပါ။ သူနာကျင်ရတာတွေကို
ိုမေ့ပစ်လိုက်တဲ့ သဘောပေါ့။ ဒါကြောင့် လူနာစိတ်ထိခိုက်မဲ့
စကားတွေမပြောမိအောင်ဂရုစိုက်ပေးပါ။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ Dr. ကျမကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
....
Mrs.parkအခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ သားဖြစ်သူက အပူပင်ကင်းကင်းအိပ်နေပြီ။ သားဖြစ်သူမသိသေးတဲ့
ဲ့ အမှန်တရားကိုမပြောတော့ဘူးဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ "သားလေးရေမားတောင်းပန်ပါတယ။် သားကောင်းဖို့အတွက်
မားမပြောပြတော့တာပါ။ သားအတွက်စိတ်မကောင်းလို့ မားဘယ်လိုလုပ်ရမလဲသားရယ် အဟင့်
သနားစရာကောင်းတဲ့ မားသားလေး"
တဖက်လှည့်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့
yeolပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စက်ကို ငိုနေတဲ့mrs.park
မတွေ့လိုက်ချေ။
................................
4years later:
အင်ချွန်းလေဆိပ်ကဆင်းလာတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်
"နောက်ဆုံးတော့ seoulရောက်ပြီကွ ဟဟ ပျော်လိုက်တာ"
ကောင်လေးအော်သံကြောင့် ဘေးနားကလူတွေကြည့်သွား
သော်လည်း ထိုကောင်လေးကဂရုမစိုက်ဘဲ taxiတစ်စီး
ပေါ်တက်ထိုင်ပြီးပါသွားသည်။
"မင်းနောက်ဆုံးတော့ရောက်လာပြီပေါ့Oh sehun။ မကြာခင် မင်းဆီကိုယ်လာခဲ့မယ်ကောင်လေး ခုတော့အဝပျော်ထားအုံးပေါ့ ဟက်"
Tbc.....................
တိုသွားတယ် sorryပါနော် 😢
နောက်တပိုင်းကိုအပိုင်းရှည်ရှည်လေးနဲ့ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်😅😅
