ZORAKİ EVLİLİK / JJK

•8• Jung Suk [ FİNAL ]

-5 yıl sonra-

Dylan'dan :

Dylan : Anne bana ayakkabı alır mısın ? Ama eğer paran yoksa alma . Seni zor duruma düşürmek istemiyorum anne

Mj : Hayır annenin parası var oğlum alalım

Dylan : Teşekkür ederim anne

Mj : Annenle bu kadar resmi olma oğlum

Dylan : Tamam annecim

Mj : Dylan sen burada dur ve bir yere gitme . Ben bankadan para çekip gelicem oğlum

Dylan : Tamam

Annem yolu geçerken bana baktığı için önündeki arabayı fark etmedi . Ona bağırdığımda ise geç olmuştu . Araba ona çarpmıştı .

Hızla anneme doğru koştum . Kafasından kan akıyordu .. hemen annemin önünde eğilip kafasını kucağıma aldım .

Dylan : Yardım edin ! Ambulansı arayın hemen ! Kör müsünüz önünüzde yaralı var ! ÖYLE BÖN BÖN BAKMAYIN DA ARAYIN !

Annem hep konuşma tarzımın babama çektiğini söylerdi ama inanmazdım çünkü babamı ne gördüm ne de duydum .

Sadece biolojik babamı biliyorum .
Biraz sonra takım elbiseli biri arabadan inip koşarak gelmişti .

Th : Ne oldu ona !

Dylan : Annem .. annemi araba çarptı bayım lütfen onu hastaneye götürün !

Th : O .. senin annen mi ?

Dylan : Hastaneye götürün onu dedim !

Th : Tamam küçük adam çekil kenara

Kenara çekildiğimde annemi kucağına alıp arabaya bindirmişti . Ben de arka koltuğa geçip annemin başını kucağıma koydum .

Annem bana hiçbir zaman ne olursa olsun ağlamamamı öğretmişti ama .. kendimi tutamıyorum . 7 yaşında annenin gözünün önünde ölümle savaşması ..

-1 saat sonra-

Jk : Neden beni hastaneye çağırdın hyung ?

İsmini bilmediğim adam gözleri ile beni işaret ettiğinde simsiyah takım elbiseli adam bana döndü .

Sanki benim büyümüş halimdi ..

Th : Oğlun

Jk : Ne oğl~ b-bu tıpkı bana benziyor

Th : Karına araba çarpmış hastaneye getirdim oğlu olduğunu o zaman öğrendim ben de

Doktor çıktığında hızla doktora doğru koşup kafamı yukarı kaldırarak konuştum .

Dylan : Annem iyileşecek mi bayım ?

Th : Konuşması bile seninki gibi ciddi

Dylan : Lütfen susun ! Evet ? Doktor annem iyi mi ?

Doktor : Küçük bey annen iyi o kadar çok yaralanmamış akşam taburcu edeceğiz

Dylan : Teşekkürler . Annemi görebilir miyim ?

Doktor : Tabi

Tam içeri girecekken simsiyah giyen adamın dediği şey ile yerimde durdum .

Jk : Sen .. benim oğlum musun ?

Dylan : Bana mı dediniz bayım ?

Jk : Evet

Dylan : Bilmiyorum

Hızlı adımlarla annemin yanına girdim . Annem adeta bir melek gibi uyuyordu .

Dylan : Annecim .. iyi olacaksın

Mj : Dylan ..

Dylan : Burdayım anne

Mj : Seni seviyorum küçük prensim

Dylan : Anne senin prensin kim ?

Mj : Sensin

Dylan : Ben küçük prensinim .. gerçek prensin kim ?

Jk : Ben

Mj : Jungkook ?

Jk : Benim değil mi ?

Mj : Hayır . Asla olmuycaksın !

Jung Suk : Min Ju ! Meleğim iyi misin ! Cidden neden hiç dikkat etmiyorsun ?!

Mj : İyiyim hayatım

Dylan : Annem iyi baba . Doktor akşam taburcu edeceğini söyledi

Jung Suk : Tamam oğlum

Jk : Hayatım mı ?

Jung Suk : Kimsiniz acaba karımın yanında ne yapıyorsunuz ?

Th : Ah karınızı hastaneye biz getirdik

Jung Suk : Teşekkür ederim . Ama şimdi gidebilirsiniz o iyi

Jk : Tamam ..

İsminin Jungkook olduğunu öğrendiğim amca annemin kulağına doğru yaklaşıp .

Jk : Elveda

Demişti . Annemin yanında olduğum için rahatça duymuştum . Bu adamın annemle alakası ne bilmiyorum ama .. annem ona nefret ediyor sanırım ..

Neden bilmiyorum ama onu kendime bir anlık yakın hissettim ...

Diğer hikayelerime bakmayı unutmayın lütfen !