Changes

5

Niall's p.o.v

*volgende morgen* 'Zayn.' geen reactie. 'Zayn,' zeg ik nog een keer. Hij reageert niet, hij staart alleen maar uit het raam en roert doelloos door zijn pap dat voor hem op tafel staat. Ik zwaai met mijn hand voor zijn zicht en langzaam wendt hij zijn ogen naar mij. 'he wat?' vraagt hij wat afwezig. 'of het gaat?' 'Uh ja, nee, ja het is niets, ik ga alleen even een luchtje scheppen.' Hij staat op en ik kijk hem nog na maar haal me schouders op als ik de deur hoor dichtslaan en ik doe me dan te goed aan de pap die Zayn heeft laten staan.

Zayn's p.o.v

Ik loop naar buiten en meteen loopt er een kou rilling over me rug heen. Het waait hard en er hangen donkere grijze wolken in de lucht. Ik zet mijn capuchon op en steek mijn handen losjes in mijn zakken. Ik loop het park in waar ik om een gammel houten bankje neer plof, dat kraakt en wiebelt onder mijn gewicht. Ik haal mijn iPhone uit mijn zak en ga naar mijn contactenlijst, mijn vinger blijft even boven de naam 'Jason' hangen maar uiteindelijk druk ik toch het 'bel-incoontje' in. 'Met Jason,' zegt een hese stem, ik ken Jason nog niet zo lang, toen ik de 1e dag hier in Amerika al naar de sportschool ging, kwam ik hem tegen en het klikte gelijk, het is echt een relaxte gozer. 'hé man, met mij'. 'Zayn gooz, hoe gaat het?' 'Eerlijk gezegt niet zo goed,' zeg ik en ik vertel hem wat er gister gebeurt is. 'Ik kom er aan, waar zit je?' ik zeg hem waar ik ben en nog geen 10minuten later staat er een glimmende zwarte scooter voor mijn neus waar Jason van af stapt en me een 'mannen-hug' geeft. 'hé balen zeg, van je chickie, maar je kan er niets aan doen,' probeert hij me gerust te stellen. Hij is al de honderste die dat zegt, maar toch knaagt het aan me. 'Hier knap je wel van op,' en hij overhandig me een joint. Eigenlijk rook ik alleen afentoe een sigaretje, maar nu heb ik eerlijk gezegt wel behoefte aan een joint, ik hoop alleen dat ik de positieve effecten er van mee krijg en niet dat ik in een ergere depresieve put kom te zitten. Zelf haalt Jason nog een joint uit zijn zak en steekt hem aan. Hij hijst een keer diep en gooit de aansteker mijn kant op waarna ik zijn voorbeeld volg. Tot nu toe heeft de joint een positief effect op mij, ook op Jason want we rollen over de grond van het lachen. Het moet er vast heel raar uit hebben gezien voor omstanders, 2 'badboys' die aan een stuk door zitten te giechelen als 5-jarige meisjes.

{ A/Ndrank, drugs, zelfmoord en jezelf snijden zijn nooit, maar dan ook nooit de oplossing van je problemen! doe dit dus ook niet! er zijn altijd mensen met wie je kunt praten en die je kunnen en willen helpen, hold on! xo}

Als we een beetje uit gelachen zijn, hoor ik mijn buik rommelen. 'Gast, hoort een vreetkick ook bij de effecten,' vraag ik een beetje verbaast. Jason kijkt me lachend aan, 'stap achterop me scooter dan gaan we wat eten scoren,' dat laat ik me geen twee keer zeggen en ik spring achter op. Jason start de motor en we rijden slingerend naar de supermarkt. We gaan zitten op een pingpongtafel in een verlaten speeltuintje waar we ons te goed doen aan de koeken, kaasbroodjes en blikjes redbull die we hebben gekocht. 'Hier,' en hij rijkt me een zakje aan waar een pilletje in zit. 'Wa is ut?,' vraag ik met mijn mond vol koekkruimels. 'Voor als je je nog een keer down voelt,' zegt hij grijnzend. Ik neem het zakje eigenlijk wel dankbaar aan, ookal ben ik niet echt zeker van wat het zal doen.

Na nog een tijdje gepraat te hebben over van alles en nog wat, heeft Jason me thuis afgezet. Ik zucht nog een keer diep als ik zachtjes de deur open maak en op mijn tenen naar de keuken loop, in de woonkamer hoor ik gelach, iets wat ik nu niet meer uit mezelf kan doen. Het 'high-effect' is uitgewerkt en ik zit weer in die depressieve roes van vanmorgen. Ik pak een glas uit de kast en vul hem met een laagje water, ik heb besloten die pil te nemen. Ik haal hem uit het zakje, leg hem op m'n tong en spoel hem weg met het beetje water. Ik schrik als ik opeens gekuch van achter me hoor komen en als ik me om draai zie ik Liam en Niall in de deuropening staan, die me met een uitdrukkingloos gezicht aankijken. 'Ook goede middag,' mompel ik en ik wil langs Niall de keuken uit lopen maar hij houd me tegen door een hand op mijn borst te leggen en me naar achter te duwen. Ik kijk hem nu recht in zijn ogen aan en ik zie ze allebei schrikken. 'Jesus man, je ogen,' brengt Liam uit. Ik geef hem een verbaasde blik maar kijk dan in het spiegeltje dat op de deur hangt. Mijn pupillen zijn zo groot dat je bijna het bruin van mijn ogen niet meer ziet. En dan zink in weg in mijn eigen bijna-helemaal gitszwarte ogen.