EMILY.

5.

Ik voel Chase zijn ogen in mijn rug branden. 'Sorry wat ik net zei, Chase.' zeg ik blozend. 'Geeft niets.' antwoordt hij. Het schaamrood staat op mijn wangen. 'Ik schaam me dood.' zeg ik. Ineens zie ik via de spiegel lichten schijnen. 'Shit, Tom zit achter ons.' zeg ik bang. 'Niet bang zijn, Emily. Ik ben bij je. Ik bescherm je.' zegt Tom tegen me met een glimlach. Ik glimlach terug. 'Wat ben je toch ook een schatje hé.' Chase kijkt me aan. 'Shit, dat zei ik toch niet hardop hé?' vraag ik. 'Ja, dat deed je wel. Maar bedankt, ik vind jou ook een schatje.' zegt Chase met een knipoog. Ik draai mijn hoofd weg en voel mijn wangen weer rood kleuren. Nog steeds zit Tom achter ons, maar nu zit hij bijna op onze bumper. Ik ben echt bang. 'Waar heb je eigenlijk mijn fiets, tas en telefoon gedaan?' vraag ik aan Chase. 'Die liggen in de kofferbak van deze auto. Ik heb ze daar voor je in gedaan, omdat ik wist dat ik je ging bevrijden. Tom dwong me om je mee te nemen en om je te martelen, maar dat kon ik niet over mijn hart verkrijgen. Toen ik je voor de eerste keer zag vond ik je al prachtig. Mijn liefde voor jou groeit elke dag. Wanneer je glimlacht krijg ik een warm gevoel vanbinnen. Met jou wil ik oud worden. Maar ik denk dat je mij niks vind. Ik zweer het je, ik heb niks met Tom te maken. Om eerlijk te zijn, hij heeft mij ook eerst ontvoerd, maar mijn ouders konden het losgeld niet betalen dus moest ik zijn handlanger worden.'