Your Blood, My Heart

Part 4/5

อัลบัสตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหัว ราวกับว่าถูกใครเอาค้อนมาทุบขมับเขาย้ำๆ ก็ไม่ปาน เด็กหนุ่มกะพริบตาหนึ่งที สองที ก่อนจะค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นมองรอบๆ ห้อง

สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้คือกระโจมแพทย์ที่เมืองริมแม่น้ำ และคนไข้คนสุดท้ายซึ่งเป็นแวมไพร์ เขาโดนอีกฝ่ายจู่โจม แล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

เคยได้ยินคนพูดว่าโดนฟาดหัวจนสลบอยู่หรอก แต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะโดนกับตัวเอง อัลบัสคิดพลางมองไปรอบๆ ห้องแคบๆ ที่เขาถูกขังอยู่ มันเป็นห้องที่ไม่มีหน้าต่าง มีแค่ประตูไม้หนาซึ่งน่าจะลงกลอนเอาไว้ ส่วนตัวเขานั่งอยู่บนกองฟางที่มีผ้าปูให้ ข้างประตูมีตะเกียงเก่าๆ แขวนอยู่ มันเป็นจุดกำเนิดแสงจุดเดียวของห้อง

หลังดูสถานที่ที่เขาถูกขัง อัลบัสก็ก้มลงมองดูตัวเอง นอกจากศีรษะที่ปวดตุ้บแล้ว ตัวเขาก็ปกติดี ไม่มีรอยแผลอะไรอย่างอื่น

เด็กหนุ่มค่อยๆ ยืนขึ้น อากาศในห้องนั้นเย็นจับกระดูกจนเขาต้องถูมือและยืนห่อบ่าเพื่อรักษาความร้อน อัลบัสเดินไปลองดึงประตูดู อย่างที่เขาคิด มันถูกลงกลอนเอาไว้จากด้านนอก เด็กหนุ่มเลยเดินกลับมานั่งลงที่กองฟางดังเดิม พยายามนั่งห่อตัวเอาไว้

ป่านนี้คนอื่นจะเป็นอย่างไรกันบ้าง? อัลบัสคิดถึงแพทย์ของกรินเดลวัลด์คนอื่นๆ คิดถึงวินด้า ควีนนี่ เขาหวังว่าคนอื่นๆ จะปลอดภัยดี

หลังคิดถึงคนอื่นๆ เสร็จ อัลบัสก็เริ่มคิดถึงตัวเอง เขาติดอยู่ในห้องที่ไม่มีหน้าต่าง ไม่รู้เวลา ไม่รู้ว่าใครจับเขามา และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีใครมาช่วยเขาหรือเปล่า

ลอร์ดกรินเดลวัลด์จะมาช่วยเราหรือเปล่านะ อัลบัสคิด เขาหดขาทั้งสองข้างเข้าหาตัว กอดขาเอาไว้ด้วยความกลัวต่อชะตาที่จะเกิดขึ้นกับตน แน่นอนว่าเขาอยากให้มีคนมาช่วย อยากออกไปจากที่นี่ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้ตัวว่าตนเองเป็นแค่มนุษย์ เป็นแค่ถุงเลือดให้แวมไพร์ และอาจจะเป็นของเล่นแก้เบื่อให้อีกฝ่ายด้วย อัลบัสไม่รู้ว่ากรินเดลวัลด์ถูกใจเขาแค่ไหน เลยไม่อยากตั้งความหวังให้ตัวเองว่าเขาจะมีค่าพอในสายตาอีกฝ่ายจนกรินเดลวัลด์จะสนใจตามหาไหม