Sabah uyandığım da hala aynı koltukta onun yanında yatıyordum. Ve o hala uyuyordu. Kalktım, dar lavobama gidip elimi yüzümü yıkadım. Kendime gelmem gerekliydi. Dolabım da olan iki yumurtayı kırdım. Bir kaç salatalık ve domates doğradım. Kalan son bir dilim peynirimi de orta sehpaya koydum. Çay da demlenmek üzereydi. Eyvah! Evde ekmek olmadığını unuttum. İlayda uyanmadan gidip alsam iyi olacaktı. Ekmek almaya çıktım bu sefer Erol amcaya gidemezdim, orda İlaydayı arıyor olabilirlerdi. Biraz uzakta olan alt mahalledeki fırına gidip sıcak ekmek aldım. Eve dönerken bir kac takım elbiseli adam gördüm. Göz göze gelmemeye çalıştım. Sanırım İlaydayı arayan adamlar bunlardı. Gitmemizin artık vakti gelmişti. Artık her şeyin zamanı gelmişti. Eve geldiğim de kalbim çok hızlı atıyordu. Nefesim biraz tıkanmıştı. Anahtarımla kapıyı açtım. İlayda öylece oturuyordu. Gidip yanağına sulu bir öpücük kondurdum. Ekmeği elimle bölüp sofraya koydum. Mutfaktan çayı da getirip. Fincanlarımıza doldurdum. Tekrar İlaydanın yanına oturduğumda kısık sesiyle sordu.
"Neden gittin?"
Şaşırdım, çünkü gitmemiştim, sadece ekmek almak için çıkmış ve sonra dönmüştüm.
"Gitmedim ki bitanem, burdayım ya işte baksana dedim."
Bana baktı bir süre. Cevap vermeyeceğini anladığım zaman. Ekmeğe biraz yumurta alıp. Ona uzattım zorlanarak ağzına alıp yutkundu. Dünden beri ne onun ne benim boğazımdan bir gram bir şey geçmemişti.
'İlayda?'
Kısa bir sessizlik oldu daha sonra yavaşça kafasını bana çevirdi meraklı gözlerle baktı
'Sana söylemem gereken bir şey var.'
Meraklı gözleri sakince bana bakmaya devam etti. O kadar sakin bakıyordu ki her şeyden vazgeçmişlik hissi bu olsa gerekti.
'Aslında ben düşündüm de İzmir çok güzel bir şehir ha ne dersin?'
Bu fikri begenmiş olsa gerekli çünkü yüzünde buruk bir gülümseme oluştu her şeye ragmen gülüyor olması beni de mutlu etmiş. Bunu bir kahkahaya dönüştürecek kadar çok güldürmüştü beni. O benim her şeyim tek varlığım. Onun gülüşü için hayatımdan dahi vazgeçebilirim. Birini bu denli sevmek kulaga çok korkunç gelse de bu umrumda degildi tek umrumda olan şey minik kızımı bu adamların pis emellerinden ve ellerinden kurtarmaktı.
Gülüşüm daha çok arttı. Bu iş bu gece mutlaka bitecekti.
