Benim Hikayem

İkizler

"N ne dedin sen?"dedim.İnanamıyorum şuan sesim mi titriyo benim?Kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı.Koyulaşmış gözleri tekrar eski haline dönmüştü.Korkum az da olsa geçmişti.Arkasını dönüp gidince bana kalan tek şey kokusu oldu.Bu adam...yağmurdan sonraki toprak gibi kokuyordu.

Alnıma vurup kendi kendime"Ne diyorum ben ya?"dedim.Dizlerim daha fazla beni taşımadı ve yere çöktüm.

Zilin çalmasına az kalmıştı ama ben hala olduğum yerde oturuyordum.Olanları bir türlü kafam almıyordu.Bu çocuk kimdi ve beni nereden tanıyordu?Kafayı yiyeceğim yaa!

Oturmaya devam ederken omzumda sıcak bir el hissettim.Sinirim geçmediğinden kim olduğuna dahi bakmadan elimin tersiyle elini omzumdan ittirdim ve " bana dokunma"dedim.Kafamı kaldırdığımda karşımda ela gözlü,koyu kumral saçlarıyla çok yakışıklı bir çocuk vardı.

"Bugün bütün yakışıklılar beni mi buldu ya"dediğim anda çocuk hafifçe gülümseyip teşekkür etti.Bunu sesli mi söyledim.Lütfen biri beni şuan yerin dibine soksun,yalvarırım.

Çocuk elini uzattığında bir süre tereddüt etsem de elini tuttum.Elleri narin görünse de tuttuğumda tam bir erkeğin ellerine sahip diye düşünmeden edemedim.

"Özür dilerim.Az önce kötü bir olay yaşadım da biraz kızgındım ve sana patmadım.Kusura bakma."

O an gözleri ellerime indi.Ben de onunla birlikte elime baktım ve hemen çektim.Bir saattir onun elini tutarak mı konuşuyordum.Aman Allah'ım neden bugün bu kadar şanssızım neden?"

Hemen yüzüne baktım bana gülümsedi o an ben de ona gülümsedim.

Sevimlice"Önemli değil"deyip kitaplarımı toplamaya başladı.

Bugün dünyanın en kaba ve en kibar insanlarıyla karşılaştım.Gerçekten psikolojim bu kadar ani ruh değişimlerini kaldırmıyor.Lütfen evren benimle dalga geçmeyi kes!

Bunları düşündükten sonra hemen bende eğilip kitaplarımı toplamaya başladım.Topladıktan sonra okula koşa koşa gittik.Allahtan zilin çalmasına 10 dakika vardı.Biraz bankta dinlenmeye karar verdik.

Ona birşeyler sormak istiyordum.Bu yüzden yanıma oturduktan sonra konuşmaya başladım.

"Yeniden teşekkür ederim.Eğer bana yardım etmeseydin kesinlikle okula geç kalırdım,sağol"

Yüzüme yavaşça başını çevirdi.Tam gözlerimin içine bakıyordu.Sabah karşılaştığım çocuğun tam tersine bu çocuğun gözleri huzur veriyordu.İki insan birbirinden bu kadar mı farklı olur?

Biri beni korkuturken diğeri güvende hissettiriyordu.Şimdi neden onu düşünüyorsam?Zaten belki de onu bir daha görmeyecektim.

On dakika boyunca konuştuk.Adı Alper idi.Bir de kardeşi vardı,Onur.Annesi yakın bir zamanda ölmüştü buna üzülmüştüm.On sekiz yaşındaydı.Kardeşiyle birlikte bir sene okula gelememişlerdi.Bu yüzden benimle aynı sınıftaydı.Buna o kadar üzülmedim.Çünkü onunla aynı sınıfta olma düşüncesi iyi hissettiriyordu.

Kardeşini merak etmiştim kesin onun kadar iyi kalpli ve sevecendir.Sonuçta çift yumurta ikizleriydiler.Huyları da benziyordur muhtemelen.Kesinlikle onunla olduğu gibi kardeşiylede iyi anlaşacağım.

Zil çalınca yukarı çıktık,sınıfa girdiğimizde bir de ne göreyim keşke görmez olaydım.Karşımda bizim bulduğu erkekle birlikte olan pis cansuyla konuşan pis herifi gördüm.Gözlerimi iki üç kez kırpıştırdım.Ama bir türlü onun görüntüsü gitmiyordu.Sonunda Alper dokununca kendime gelebildim.Hızlıca onun yanına gittim ve sırasına vurdum."Senin derdin ne lan?"dedim

Oda sırıtarak"Sensin"dedi.Bu çocuk sınırlarımı zorlamaya devam ederken Alper yanıma gelip"Demek Onur ile tanıştınız"dedi.O an beynimden vurulmuşa döndüm.

Sakın bana Alper'in kardeşinin bu gıcık herif olduğunu söylemeyin dedim.Şimdi bayılacaktım.Bir andan gözüm karardı ve sendeledim.Ne olduğunu anlamadan biri beni kucağını aldı ve ondan sonrası karanlık...

Umarım hikayenin gidişatını seviyorsunuzdur.Bu benim ilk kitabım bu yüzden biraz heyecanlıyım.Yorum yazmayı atmayın ve sizce Yaprak Onurla Alper ile olmalı?.Teşekkürler,Bidaha ki bölümde görüşmek üzere