♦Timeless♦

Prologue

The moon was full and heavy in the black sky, and it seems that the shadow of the night will soon swallow me whole. I closed my eyes, and for the last time, felt the cold touch of the night in my skin.

I’m sure that the answer to what is fortunate and unfortunate is within human grasp. I always thought of the day that would come when I would be given such misfortune. Now, I would be free. I have no reason to fear the darkness anymore. 

Timeless.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

In the eyes' of others, I'm a perfect model student.   I'm Selene.   They say I'm pretty, smart , kind  & good at sports. The truth is, I'm always at the top of my class. But despite all the success, praise, & admiration of everyone around me, I still feel empty. I'm lonely . 

<Selene's POV>

Isa lang naman yung gusto ko. 'Yung makuha yung atensyon nya. Pero selfish namang maituturing kung ipagsiksikan ko ang sarili ko sa kanya. Sobra sobra na ang naitulong nya saken. Sobra sobra na ang naitulong nila.

5 years had passed since my father died. It was always been me & him. Sabi nya, yung mother ko namatay nung ipinapanganak nya ako. Now, I'm 18.

kakalakad... kakaisip.. 'di ko namalayan na nandito na ako sa dati kong tahanan. Dito sa maliit na bahay. Mahirap lang ang pamilya ko. Nagbago lang naman ang kapalaran ko nung ampunin ako ni Mr. Phillips.   Oo, isa syang kano  .  kaya mabait  .  Generous....  pati narin yung Pinay nyang asawa, si Ms. Melissa . Kaya nga nagpursige ako .. para di masayang ang pagpapa-aral nila saken, at para masuklian ko na din ang kabutihan nila.

May isa silang anak, si Franz . 3 years yung tanda nya saken. Proud akong maging kapatid nya. Sino ba namang hindi kasi bukod na sa Matangkad na, gwapo pa. Mabait, matulungin at gaya ng mga magulang nya, Generous din.  In short, Ideal brother.

hindi ko namalayan na na-fall na pala ako sa kanya.    I like him.. .. or rather   I love him?   pero hindi rin.. masyadong malalim yung love .   Nevertheless,   I'm still attracted to him.

Ang gulo-gulo na ng utak ko ... 'di ko na dapat pinapahirapan sarili ko ...  kapatid ko sya,  hindi man sa dugo pero malinaw na malinaw na kapatid lang ang turing nya saken.

Naglakad-lakad pa ako ... konti na lang malapit na ako sa simbahan.   Mas gusto ko dito.  Dito sa lugar na kinalakihan ko.  Malayo sa siyudad ..  dito sa gilid ng bayan,  Malapit sa kalikasan  ..  Tahimik ..  Mapayapa .

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Wala paring pinagbago 'tong simbahan..    Luma na pero maganda parin . 

Pumunta ko dun sa lugar na para sa mga choir.   Lumapit ako dun sa rebulto ni Saint Cecilia - patron saint of music, at binuksan ko yung cabinet sa ilalim nito ...- kung san ito nakapatong,  at kinuha ang isang maliit na gitara.

Luma na pero tumutunog pa .   okay pa to .   magagamit pa .

Sinimulan kong tugtugin yung gitara ..  Ilan sa mga kantang Itinuro sa akin ni Papa .  Yung Ilan,   mga church songs na natutunan ko dati nung active member pa ako ng choir . 

 <A/N>   Picture ni Selene sa gilid ------->>>>>

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Pagsilip ko sa bintana, madilim na .   'Di ko namalayang gabi na pala.  Masyado akong nawili sa pagre-reminisce ng mga childhood memories.   Hapon ako umalis ng bahay .   Ilang oras na kaya ang nakalipas?