Aradan koskoca iki sene geçmişti gercekten Hayat su gibi akıyordu Gercekten cok kötü günlerimde oldu iyi günlerimde Artık hayallerime kavuşmaya cok az vakit kaldı Benimle gamzede geliyordu suan univeristeyi bitirmeye 2 senemiz kalmisti Gercekten hayatım gayet düzenli gidiyor ve bozulmasını istemiyordum Hic boyle olucağını düşünmezdim Annemin tehditleri,babamın bana asla yapamayacaksın demeleri beni resmen ölüme sürüklüyordu Aslında bana destek cıkan bts di ve tabiki gamze Herhalde onlar olmasaydi yasama sebebimde olmazdı Hayat gercekten acımasız egerki dostun yoksa
***
"Yasemin nerde kaldın"
Eve yeni geliyordum benle gamze tek yasıyorduk babamızdan ve annemizden zor izin alıştık ve şuan istanbulda kadıköyde beraber yaşıyorduk ama daha sonra okulu bitirip doktorluk yapmak icin koreye atanacaktık hersey çok güzel gidiyordu
"Arkadaşıma ders anlattım"
"Ne dersi"
Ahhhh gercekten bu kız yaşlanıyor
"Söylemiştim ya sana arkadaşıma ders vericem diye"
"Ah unutmuşum"
"Yaşlanıyorsun"
"Farkındaysan aynı yaştayız hatırlatayım"
"Çok çalışıyorsun ondan"
Gercekten gamze çok çalışıyordu hemde çok o kalp cerrahı olucak ve bende psikiyatri buna nasıl karar verdim bilmiyorum ama insanları araştırmayı seviyorum
"Yasemin annenler bu gün bize gelicekmiş"
Çok şaşırmıştım neden bize gelsinlerki boş boşuna
"Neden?"
"Durumumuzu görmeye"
"Ne zaman burda olurlar"
"Bilmiyorum ama biz bir şeyler hazırlayalım"
"Tmm pastayla başlayalım😀"
Herşey hazırdı ve biz onları bekliyorduk birden telefonun sesiyle korktuk ve bu benim telefonumdu arayan ise annemdi
Telefonu kapattım ve hemen gamzeye haber verdim oda direk üstünü giydi ve yaklaşık 20 dk sonra hastaneye geldik babam ameliyatta annem ise yoğun bakımdaydı Neden her zaman boyle olmak zorunda tam herşey yoluna gitti derken neden canımdan bile çok sevdigim kişileri kaybetmek zorundayım hayat hic adil değil....
***
Aradan 2 saat geçmişti ama hala herşey aynıydı gamze beni teselli etmeye çalışyordu ama nafile belki bana moral veriyordu ama hicbir sey eskisine dönmüyordu
"Yasemin annenin kalbi duruyo"
Duydugum sesle hemen annemin yanina koştum ve camdan ona baktım bana bğıran ise gamzeydi
"HEMŞİRE YARDIM EDİN ANNEMİN KALBİ DURDU!!"
Bağırmamın ardından bütün hemşireler ve doktorlar annemin yanına gitmişlerdi perdeyi kapatmışlardı şuan hiçbir sey bilmiyordum ve sadece ağlıyordum ..
Doktor annemin odasından çıktı ve yüzü asıktı dikkatlice onu dinlemeye başladım
"Üzgünüm annenizi kaybettik"
O an ağlamam şiddetlenmişti bağırmaya başladım
"SİZ NE BİÇİM DOKTORLARSINIZ Bİ HASTAYI BİLE KURTARAMADINIZ SİZDEN HİÇBİR ŞEY OLMAZ"
O an kendimi kaybettim ve gerisi karanlık.....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
