The End |Markhyuck

1 🌙

Gidiyorum.

Elini hiç tutmadan, gözlerinin içine bakamadan, kokunu doya doya içime çekemeden, saçlarınla bir kez bile oynayamadan gidiyorum Mark.

Yaşadıklarımın acısını senin sayende bastırıyordum, ama artık sen de olmadığına göre kendime acı çektirmenin bir anlamı yok.

Sana mektup bırakıcam. Merak etme çok fazla yazıp seni bunaltmam.

Hayatım bok yolunda gidiyor. Güzel olan tek şey sendin Mark.

Çok isterdim sana sadece bir kez sarılmayı. Tabi her istediğimiz gerçekleşmiyor.

Bir üst sınıflardan Yukhei ile sevgili olduğunuzu öğrendim iki gün önce. Başta inanmadım ama bugün ona gülüşünü izledim Mark. Tüm gün tek yaptığım şey ona gülüşünü ve bakışını izlemekti.

Kalbim daha önce hiç bu kadar ağrımamıştı. Yine de bu ağrıya sen sebep olduğun için şikayetçi değilim.

Üç yıldır aynı sınıftayız, ara sıra iletişimimiz de oluyor. Seni gördüğüm ilk gün kalbim farklı çarptı. Nefes alamadığımı sandım. Bir süre gülümseyerek sana baktım. Çektiğim acılar ve ruhumdaki yaralar bir anda yok olmuştu sanki.

Üç yıl boyunca seni her gördüğümde acılarımdan arındım bir süre. Bir kaç gündür acılarımın ikiye katlandığını hissediyorum.

Bir ailem hiç olmadı. Ölselerdi varlıklarını daha çok hissederdim hatta. Ama onlar beni yok saymayı tercih etti.

Yıllardır ağır bir depresyon dönemi geçiriyorum ve çeşitli ruhsal hastalıklar. Bunları anlatıp seni sıkmayı istemiyorum.

İnan bana o kadar iyi geliyordun ki...

Öldüğümde kimsenin takmayacağını biliyorum. Çünkü bilirsin, ben sınıfın deli çocuğuyum.

Her neyse, sadece mutlu ol Mark. Çünkü öldüğümde seni izlemeye devam edeceğim. Sen güldüğünde yüzümdeki tebessümle sana bakıyor olacağım.

|Lee Donghyuck|