The End |Markhyuck

3 🌙

Sesin de sen gibi mükemmelmiş Mark.

Okulda Yukhei için yazdığın şarkıyı söyleyip gitar çalmanı izledim.

Çok uzaktan ağlamama rağmen sesinin verdiği huzur sayesinde gülümseyerek izledim sizi.

Şarkını bitirdiğinde, Yukhei sana sarılıp seni öptü. O da ağlıyordu ama sana sahip olmanın verdiği mutlulukla ağlıyordu Mark. Ben ise asla sana sarılmanın veya seni öpmenin nasıl hissettirdiğini bilmeden ağlıyordum.

Bu işi daha fazla uzatmamaya karar verdim Mark. Hoş, uzatma sebebim seni daha fazla görmekti.

Son üç mektup Mark. Üç mektup sonra, her şey benimle birlikte son bulup yok olacak.

Benimle konuştuğun ilk günü hatırlıyorum, cevap verememiştim bile. Sen gittikten sonra kalbim sızlamaya devam etti Mark. Ben bunu tüm gün atlatamamıştım.

Almam gereken ilaçlar beni çok kötü yapıyor Mark. İçtiğimde seni bile unutuyorum. Beynim tamamen uyuşuyor. Doktorlar bunun benim iyileşmemi sağlayacağını söylüyorlar ama yanılıyorlar.

Bana iyi gelen tek şey sensin Mark.

Seni ilk kez ağlarken gördüğümde nefes alamamıştım. Gözlerini kıpkırmızı halde gördüğümde kalbim atmayı durdurdu. Senin gözyaşlarını silip bana iyi geldiğin gibi seni iyileştirmek isterdim.

Yukhei benden önce davrandı. Gözyaşlarını sildi, sana sıkıca sarıldı. O gün onun sayesinde gülümsedin.

Kalbim atmayı reddetti Mark. O an ölmeyi diledim.

Gülüşünü gördüğümde bu düşüncemden vazgeçtim. Senin gülüşünü bir daha görememek her şeyden daha çok acıtıyordu.

Mark Lee, sen hep böyle gülümse.

Böyle güldüğün sürece benim kalbim tekleyecek.

Ölmüş olsam bile gülüşün beni gülümsetecek.

Umarım hep mutlu olursun,

Umarım dünya kötü yüzünü sana göstermez.

Sen acı çekmek için fazla güzelsin.

|Lee Donghyuck|