HYALİNA

kaçık (başlangıç vakti)

medya Ayan şandan hanımefendi

yazardan

flashback

"ne o sürtük çok sevgili ablanı böyle görmek üzdümü seni." dedi adını bilmediğim adam

tek derdim yerde gözlerimin önünde tecavüze uğrayıp öldürülen ablama bakmaktı ağlıyordum ölmek istiyordum bende

neden lanet olası kan bağlarımız bize sadece acı veriyordu
ben henüz 12 yaşındaydım 12 benim sokakta ip atlayıp top koşturmam gerekiyordu

bu iğrenç ve kalp durduran sahneleri izlemeyi değil
ablam ve diğerleri bunu hak etmemişti etmezdi

"yılmaz götür şu leşi." dedi

"peki yavuz abi." dedi sakallı herif

yılmaz denen pislik ablamı acımasızca saçlarından tutup sürüklüyordu bu insanların ölüye de saygıları yoktu

yavuz bu adı öleceğim son saniye bile hatırlayacaktım

görüntüler etrafımda bulanıklaştıkça kafam yerçekimine karşı koyamadı ve sert bir şekilde devrildi

flashback son*

kahretsin ki uyuyamıyordu her gece gördüğü kabuslarla dünyada cehennemi yaşıyordu

başını dikleştirdi derin bir nefesi bıraktı dışarı yatakta üstündeki pikeyi tekmeledi , pike yere düştü

saçlarını karıştırdı durdu yatakta öylece
durdu sanki her şey bir an önce değişebilecek gibi sadece etmemesine rağmen bir umuttu

bekide rahatlamak için aşağı da ki kargoyu zapt etmeliydi
öyle de yaptı sanki ceylanı avlamaya çalışan bir kaplanın açlığı kadar gerçek vahşetiyle merdivenleri bir bir indi

bodrum katta durakladı ama devam etti evinin altında tabiki de bir sürü zından olacaktı o normal biri değildi

o Ayan şandan'dı

"kaber adamı getir." dedi karanlık odaya çoktan kurulmuşken koltuğunda ödülünü bekleyen bir çocuk gibi kıpırdanıyordu

"Abla adam bu." dedi kaber masaya doğru itti adamı
bitkin adam karşı koyacak halde değil dı koyamazdı da

kendinden emin delice gülümsedi tam da bir şeytan gibi

koltuğunda 360° döndü

"söylesene kaber ben adama ne yaparım." dedi ayan masasına poposunu dayayarak

kaber sessizliğini korumayı bıraktı

"sen ne istersen yaparsın abla."dedi kaber başı eğik.

"peki kaber benim kitabımda olmayan şey nedir?" dedi ayan sanki normal bir şeyden bahseder gibi tavırıyla

"sen affetmessin abla
af sadece bir zayıflık." dedi kaber bu sefer sesi daha neşeliydi

"aferin kaber bunu anlayabilmen ne güzel." dedi ellerini iki yana açarak

"bırak beni gideyim n'olur ödeyeceğim borçlarımı bir iki ay daha." diye çırpındı adam

Ayan adamın yanına diz kırdı tıslarcasına başladı cümlesine

"ulan piç kurusu sana ikinci şansını vermiştim ancak sen onunlada bir bok yapamadın bende borcumu canınla tahsis edicem." dedi

arkada el pençe divan olacakları bekleyen kaber'e döndü