Katilim Her Yerde ღKısa Hikâyeღ

Katilim Her Yerde | 1

EDA

"Hayat, insana farklı bir yazgı yazar. Siz ne zaman mutlu olacağınızı, ne zaman başınıza bir şey geleceğini, işinizden ne zaman terfi edeceğinizi, ne zaman evlenip yuva kuracağınızı bilemezsiniz. VE TABİ NE ZAMAN, NASIL ÖLECEĞİNİZİ DE.

Yanarak mı, boğularak mı, donarak mı öleceğinizi de bilemezsiniz. Öldürülecek misiniz? Ya da başka bir türlü ölüm de sizi bekliyor olabilir. Bunu hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Başımıza gelene kadar... Nasıl öleceğinizi bilmediğiniz gibi, bir seri cinayete kurban gidip gitmeyeceğinizi de bilemezsiniz. Katilinizin kim olduğunu ölmeden önce nasıl bilebilirsiniz ki? Belki sokakta yürürken yanınızdan geçip giden zararsız görünen bir insan olacaktır katiliniz. Belki de yıllardır tanıdığınız biri... Kim bilebilir ki? Ben Eda Sipahi, ben de bilemedim katilimin kim olduğunu. ASLINDA, KATİLİM HER YERDE."

Adımlarımı hızlandırdım, kesik kesik nefes alıp veriyordum. Yürürken bacaklarımın titrediğini hissediyordum hissetmesine ama buna engel olamıyordum. Biran nefes alamayacağımı sandım, neyse ki halâ nefesin nereden alındığını korkudan unutmamıştım. İçimi emsalsiz bir korku sarmıştı. Arkamda biri vardı ve muhtemelen beni takip ediyordu. Hatta buna neredeyse emindim. Benden ne istediği konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu. Tek yaptığım şey hızlı hızlı yürümek ve korkmaktı. Adam aramızdaki mesafeyi kapatmak için adımlarını hızlandırdığında daha da korkmaya başladım. Heyecan had safhadaydı. Hiç gecikmeden koşmaya başladım. Ondan halâ kurtulabilirdim.

Nefes nefese koşarken bir yandan bildiğim tüm duaları okumaya başladım, diğer yandan da tabanlara kuvvet diyordum kendi kendime. Öyle korkmuştum ki... Allah'ım ya Rabbim... Bu nasıl bir şeydi? Nefes nefese koşmaktan ciğerlerim yırtılacaktı sanki. Olimpiyatlara katılmış olsam birinci gelirdim herhalde. Bu adam benden ne istiyordu? Hırlı mıydı hırsız mıydı bilmiyordum. Zaten dönüp de yüzüne bakmaya fırsatım olmamıştı. Tanıdığım biri mi, değil mi onu bile bilmiyordum. Koşmalarım hızlanmıştı ama ondan daha hızlı koşmak mümkün değildi. Adam işini iyi biliyordu. Aramızdaki mesafe milim milim azalıyordu. Kalbim küt küt atıyordu. Neredeyse korkudan ağlayacaktım.

Gücüm onu geçmeye yetmedi. Aramızda adeta milimler vardı. Beni arkamdan yakalayıp çektiğinde, kalbim yerinden çıkacak sandım. Korkudan havayı yırtan öyle bir çığlık bastım ki, ben bile kendi sesimden korktum. Gözlerim yaşlardan bulanmıştı. Ölümün soğuk nefesini üzerimde hissettim.

ÖLMEDEN YAKLAŞIK 5 HAFTA ÖNCE

Saçlarımı topuz yaparak topladım ve saatime baktım. Tolga neredeyse gelirdi. Kalbim pır pır atıyordu. Mesai bitmişti ve günün yorgunluğu umurumda bile değildi. Bütün gün kuaförde onun saçına fön çek, buna perma yap diye öldüm de geberdim resmen. Ama değdi, akşam oldu ve sevgilim beni almaya gelecek. Onu görmek bana iyi geliyordu. Onunla bir dakika bile bir ömür gibi... Aramızda tek bir sorun vardı, ailesi beni istemiyordu. Çünkü Tolga zengin bir ailenin oğluydu. Ahım şahım bir zenginlikleri yoktu ama soylu bir aileden geliyorlardı. Yani Tolga da bilirdi yokluk neydi, nasıl bir şeydi. Çok parasız kalmışlardı. Durumları da halâ değişmemişti. Şu sıralar onların da maddi sıkıntıları vardı. Tolga'nın altındaki arabasından başka pek bir şeyi yoktu mesela. Ben yine de onun parasızlıktan üzüldüğünü bir gün olsun görmedim. Hiçbir zaman diğer zengin ve şımarık çocuklar gibi olmamıştı.

Aslında her işte bir hayır var dedikleri doğru bir şey. Mesela bu işte de bir hayır var bence. Ailesi parasız kaldıkça, durumları kötüleştikçe dünyevi şeylerin önemli olmadığını, aşk ve sevgi gibi kutsal duyguların her şeyin üstünde olduğunu anlayacaklardı. Ben buna inanıyordum. Tolga her fırsatta bana evlenme teklifi etmeye çalışsa da ben engelliyorum. Sürekli onu geri püskürtmek benim de hoşuma gitmiyordu. Zaten onun için bu teklifi yapmak hiç kolay değilken benim de ona köstek olmam hoş olmuyordu ama ben de haklıydım. Hem parasız pulsuz, ailesinin de rızası yok. Hangi parayla düğün yapacağını deli gibi düşündüğünün de farkındayım. Tamam, ben de deli gibi istiyorum onunla evlenmeyi. Parası pulu umurumda değil. Ondan ayrı uyuduğum her gece haram gibi bana. Ama bazı şeyleri yoluna sokmadan evlenmemizi doğru bulmuyorum. Özellikle ailesinin rızası olmadan olmaz. Tüm pürüzleri yok etmeliyiz. Bunu yapabiliriz, aşkımız yeterli. Buna inanıyorum.