we zitten aan tafel te eten. als we elkaar aan kijken begint Nathan te blozen. "waarom bloos je? Is er iets?" Vraag ik hem verbaasd. "Nee er is niks, het is meer dat ik zo met je aan tafel zit dat had ik niet verwacht. want ja ik heb je wel ontvoerd en zo. dan ga je er toch niet van uit dat dit er zo uit bloeit" lacht hij een beetje. "ja als je het zo zegt." ik ga weer verder met eten. "wat gaan we eigenlijk doen vandaag? de schuur is wel groot maar om nou hier te blijven de hele dag heb ik niet zo veel zin in."
"hou wel in de gaten dat ik je ontvoerder ben. en dat ik je niet elke dag ergens mee heen neem of zo." zegt hij boos en loopt weg. volgens mij heb ik iets verkeerds gezegd. ik zie Andrew naar me toe lopen. (Andrew is een geest. hij is vermoord door zijn neef omdat hij speciale krachten. maar daar vertel ik meer over in het volgende hoofdstuk.) "Simon je moet opletten wat je zegt. nathan heeft wel gelijk." zegt hij op een deftige toon. "ja ik weet het ook wel, maar het is ook niet leuk om de hele dag binnen te zitten." zeg ik een beetje verdrietig. "hé, nou voel ik me beledigd. je hebt mij toch nog. we kunne ook dingen samen doen." zegt hij blij en verdrietig te gelijk. nu voel ik me ook weer wat vrolijker.
JE LEEST
ontvoerd
Adventurehou je mond simon ik doe dit ook niet voor de lol dit is de enigste manier om de gegevens van finn te krijgen als je wilt weten wat hier gebeurt is en gaat gebeuren. dan moet je dit boek lezen
