ontvoerd

Ontvoerd 18.

Nathan en ik zitten nu beneden met een kop koffie. Nathan heeft net zo'n beetje zijn hele levensjaren verteld aan mij. 'Ik snap nu ook wel waarom je boos werd. Toen ik er naar vroeg.' Zei ik een beetje schuldig. 'He, jij kan er niks aan doen dat mijn ouders zo waren. Ow ja, voor dat ik het vergeet van Swiete heeft gebeld. De gegevens van Finn kunnen we vanmiddag ophalen. Maak je je alvast klaar zodat we zometeen gelijk in de auto kunnen.' Ik weet niet als ik het goed hoor maar het lijkt net alsof hij het jammer vind. Ik vind het zelf ook jammer. Ik begon het eerlijk gezegd wel leuk te vinden hier. 'Nathan?'

'Hmm.'

'Mag ik hier blijven. M'n ouders zijn me in deze 5 maand niet eens gaan zoeken. En verder dan Finn heb ik alleen jou. Als we nog vrienden kunnen zijn.'

'Als je denkt dat dat beter voor je is. Vind ik het prima. Dan wel 1 ding, Finn komt hier dan ook vanaf vanmiddag bij in wonen. Zodat ik hem in de gaten kan houden en niet weer in gevaar loopt.' Ik loop naar de andere kant van de tafel en geef Nathan en knuffel. 'We gaan om 2uur weg. Je gaat wel mee toch, Nathan ophalen?'

'Tuurlijk ga ik mee.' Zeg ik veel te blij, waardoor ik hem een kus op zijn lip geef.

----------------END--------------

Dit is het einde van ontvoerd. Het is niet het beste boek, maar komt ook het is m'n eerste. ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden.