Wondjes

2.

Het is pauze. Ik kijk rond. Wie zit er bij mij in de klas? Die zitten natuurlijk in de kantine. Ik loop naar de kantine en zie gelijk een groepje meisjes zitten. Die zitten in mijn klas. Ik loop naar ze toe en ga naast hun zitten. De een maakt een grapje en iedereen lacht mee. Een meisje zit in het midden. Ze heeft het langste, blonde haar en mooie blauwe ogen. Ze heeft ook enorme mascarawimpers, en rood gestifte lippen. Ze wordt bedient door alle meisjes om haar heen. 'Heb je je tas nodig?' wordt er de heletijd aan haar gevraagt. Het is net een wedstrijd. Wie het vaakst haar kan bedienen. Ze zijn een soort schoothondjes. Barbie en haar schoothondjes. "Ik word ook een schoothondje, want dan heb ik een heleboel vriendinnen!" denk ik. Ja, dat is een goeie. Barbie maakt een grapje en iedereen lacht. Ik ook. Maar dat was niet goed. Ze kijkt me vuil aan en zegt: 'Bemoei je er niet mee clown. Wij zijn niet gothic en zo bleek. Dus wat doe je nog hier? Donder op! Je bent echt raar. Je hoort hier niet! Zoek maar een ander clubje ofzo. Het "Domme Koeien" clubje! Ja domme koe! Ga lekker ergens anders stinken!'. Ik word nog bleker, pak mijn tas en sta op. Nog voor ik kan weglopen zegt Barbie: 'Kom meiden, en jij ook Priscilla, we gaan weg.' en het groepje schoothondjes loopt weg samen met Barbie.

Langzaam dringt het tot me door dat ze me uit heeft gescholden. Maar, dat kan niet! Zij zouden mijn vriendinnen worden! Ik voelde tranen al komen, maar ik dwing mezelf niet te huilen. Zachtjes mompel ik 'Als ik een tijdje wacht zijn ze dit ook wel weer vergeten, ze vinden je wel aardig! Echt waar! Het duurt gewoon even,'. Ik sta op. Ik kijk weer rond. Aha, dat meisje zat voor mij in de klas. Het meisje dat ik zie heeft bruin haar, nou ja, donkerblond. Ze heeft groene ogen en ziet er mooier uit dan de anderen. Ik loop naar haar toe. Ik ga voorzichtig naast haar zitten. Dit keer moet ik het goed aanpakken. Ik wacht een tijdje voor ik iets zeg, want straks zeg ik iets wat heel raar is. Ik vraag aan haar 'Hoe heet je? Ik ben Jade,'. 'Ik ben Annemarth.' antwoordt ze en zegt dan niks meer. 'Ken jij hier iemand?' vraag ik. 'Nee niet echt, ik ken Juliette wel een beetje en Priscilla ook. Nou ja, nog wel een aantal maar niet veel.' antwoordt Annemarth. Ik kende de naam Priscilla wel, want zo heette het meisje die Barbie riep. Maar wie is Juliette? Ik vraag het aan Annemarth. 'Dat is dat meisje met dat lange mooie haar en die mooie ogen en die mooie lippen enzo!' zegt Annemarth en ze kijkt alsof ze een behoorlijk lekker snoepje ziet. Ik weet gelijk wie ze bedoelt, ze bedoelt Barbie. Dan kijkt ze me raar aan en zegt 'Weet jij niet wie dat is? Dat is wel heel suf hoor. Enne, waarom liepen ze zonet van je weg? Had je ruzie met iemand?'. 'Neuh, gewoon een incidentje.' mompel ik. 'Met Juliette? Lekker begin hoor!' zegt ze en staat op. De bel is gegaan. 'Waar moeten we naartoe!' roep ik en ze zegt 'Lokaal 24!'. Ik loop zo snel mogenlijk naar haar toe (het is maar wat je lopen noemt want dit zou een slak sneller doen), maar al snel zie ik haar niet meer omdat het zo druk is en ik totaal wordt geplet.

Als ik bij het lokaal aankom zie ik dat ik niet de laatste ben. Annemarth zit er al. Er zit iemand naast Annemarth. Jammer, ik wou net naast haar gaan zitten. Ik ga in een rij naast haar zitten, zodat ik haar goed kan zien. Misschien kunnen we dan even kletsen. Ik zeg de heletijd Annemarth maar ze reageert niet, ze is zo druk aan het praten. Ik zeg het nog een keer maar dat was de druppel. Ze kijkt boos en zegt 'Kan ik niet eens een normaal gesprek met iemand voeren zonder gestoord te worden!' Dan draait ze zich om. Ze draait vast wel weer bij. Opeens lopen Barbie en haar schoothondjes naar binnen. De jongens zijn gelijk aan het fluisteren en ik zie een hele knappe jongen die naar Juliette knipoogt. Juliette lacht terug en ik vind haar opeens heel knap. Ze loopt naar me toe en zegt 'Zo, mevrouw clown heeft een plekje bemachtigd. Ik zou maken dat je weg komt want dit is mijn plek. En de volgende 4 rijen zijn bezet dus ga maar weer achterin zitten. En snel een beetje,'. Ik gris mijn spullen van tafel en ga zo snel als ik kan achterin zitten. De jongens lachen en de schoothondjes kijken me vuil aan, mar lang niet zo vuil als Barbie. Zoals zij kan kijk, zo kan niemand dat. Ze heeft zo'n valse blik! De volgende uren zijn raar. Iedere keer wordt er gefluistert en ik krijg niet te horen wat er is. Het gaat vast over het schoolbal.