My Heart Only Beats For You

[Chapter 2] x My Friend

Hazel's POV

"But maaaa! Gusto ko na talaga umalis dito and spend some time with you!" Naiinis na ako, sobra! Heto ako, nagmamaktol sa harapan nila.

They're always away doing work. Ang gusto ko lang naman makasama sila eh! Kahit nung bakasyon wala sila sa bahay. Kailangan ko bang saktan sarili ko para lang mapa-uwi sila? Don't they realize how much I miss them?! Urgh!!

"Anak, you still need to rest." Mommy said sadly.

I know the feeling's mutual. They're just shoving it away!

"Then fine.. You still need to work so discharge me, now." Sabi ko habang nakasulyap sa bintana. I can't tell that facing them. Kaya ko naman magpahinga sa bahay? Ewan ko nalang kung aangal pa sila.

"Okay" Dad said sternly.

  Nanghina ako ng husto sa sagot ni daddy. Mas importante pa talaga trabaho nila. I KNOWWWW madami silang aasikasuhin but I know everything! Silang dalawa nalang ang nagbabakasyon. Paano naman kaming magkakapatid diba?! I should feel their love through working hard for us. Pero nawawala kapag halos hindi na nila kami pansinin. Ni hindi nga tumatawag samin eh. Love pa ba kami sa ganong lagay? Aiiiish masyadong complicated ang buhay!

"What kind of parents are they. Tsss." I whispered but right enough for them to hear. Natigil sila sa palabas pero mas pinili talaga nilang lumabas na.

Wala na talaga.

Wala na ako sakanila.

Pagkasara ng pinto, doon naman bumuhos ang luhang kanina pang nakatigil sa gilid ng mata ko. Are they worthy of my tears?

"Hazel?" Agad kong ipinahid ang luha ko.

Umupo siya sa tabi ko't pinatong ang kamay niya sa balikat ko. Hinimas niya ang likod ko kaya naman kumalma ako.

"Cry, its okay. Walang mali sa pag-iyak." Nakatulala sakin si Kier tila bang nagiintay. Nahihiya akong umiyak sa harap  ng tao. But my comfortableness sense is tingling. Kaya wala akong nagawa kung hindi umiyak at niyakap siya ng mahigpit.

We're not yet close..

Agad akong humiwalay sakanya at napatawa.

"Salamat. Kahit hindi pa kita ganon kakilala, napagkakatiwalaan ko naman ikaw. Sana tama ako." Pilit akong ngumiti.

"Hahahaha hindi ka diyan nagkakamali. I'll be a good friend to you, ha?" Natuwa ako sa sinabi niya. I hope Kier won't let me down? He's my ideal friend. And first impression lasts, right?

"Kier, mali bang magalit sa magulang ko?" Bigla kong tanong. I'm not wise. I'm just smart.

"Maling mali," Umiling siya. "Sila ang sanhi kung bakit... malusog ka. Kung bakit maganda ka. Kung bakit tatlong beses kang kumakain sa isang araw. Kung bakit nagaaral ka sa isang mamahaling eskwelahan. Kung baki----"

"Okay I get it!" Tumawa ako kaya't siya na rin tumawa.

Hindi nga ako nagkakamali. Mabait nga talaga itong si Kier. Sa totoo lang, kahit nabangga niya ako, humble pa rin ang tingin ko sakanya.

"Grabeng feelings na ito." Bulong ko sa sarili ko. Agad namang natuon ang buong atensyon ni Kier sakin. Eh!?

"Anong fillings? Chocolate? Strawberry? Vanilla?" {an. MEREDITH AHAHAAHAHAHAHA :((}