အိပ္ခ်င္မူးထူးတဲ့ထလာတဲ့jin.....သူႏိုးလာတာမိုးလင္းေနတာမို႔..ကမန္းကတမ္းထရင္း..
"ငါညကဒီမွာဘဲအိမ္ေပ်ာ္သြားတာလာ.!!!"
"ေအးေပါ့...အာမို႔အာေနရာကႏိုးလာတာေပါ့"
ေဒၚေလးနဲ႔တူတူမနက္စာကူလုပ္ေပးေနေသာhoseokကရယ္က်ဲက်ဲေျပာလာေတာ့
"Hyung..ေရာ...ဘယ္အခ်ိန္ကျပန္လာတာလဲ
ငါလဲတကယ္ပဲ......hyungေစာင့္မယ္ဆိုၿပီး..ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားလဲမသိဘူး.."
"မင္းhyungညျပန္လာမအိပ္ဘူးjin"
ေဒၚေလးသူကိုမၾကည့္ဘဲဟင္းအိုးေလးေမႊကေျပာလာတာမို႔...
"ဖုန္းဆက္လိုက္တာလား.မဟုတ္ရင္.. ဖုန္းလာတာလား..?"
"မင္းhyungကအလုပ္ေရာက္ရင္ဘယ္တုန္းကဖုန္းကိုင္လို႔လဲ....သူဘားမွာအိပ္လိုက္တာေနမွာေပါ့..."
"ဟုတ္မယ္...အရမ္းေနာက္က်သြားလို႔ျဖစ္မွာေပါ့jinရယ္..
Seokjiကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး...
အေလာက္လဲစိတ္မပူေနၾကပါနဲ႔ေတာ့..
ထမင္းစားရေအာင္....ဒါ..အေမ့ကငါအတြက္လုပ္ေပးထားတဲ့ဟင္းေတြ...ငါယူလာတာ.."
Hoseokစကားျဖတ္ကာ...စားပြဲေပၚကအစားအစာေတြကိုသာျပင္ဆင္လိုက္တယ္.
ဆက္ေျပာေနရင္... seokjiတေယာက္ထဲသူတို႔အိမ္အတြက္အလုပ္လုပ္ေနရၿပီး
သူလဲအလုပ္ထြက္လုပ္ကာဝင္ေငြ႐ွာေပးခ်င္ေနေသာjinာေလးဝမ္းနည္းေနမယ္မဟုတ္လား......
"Seokjin....ကိုယ္တို႔လက္ထက္ရေအာင္"
မတိုးမက်ယ္ေျပာလိုက္ေသာစကားဆိုေပမယ့္
ရင္ခြင္ထဲကေကာင္ေလး..ေသခ်ာေပါက္ၾကားမည့္အသံပါ...ဒါေပမယ့္..သူစကားေၾကာင့္
ဘာမွလႈပ္႐ွားမူမ႐ွိတာမို႔
"Seokjin...ကိုယ္ေျပာတာၾကားလား"
"Imm:
"ၾကားရင္ဘာလိုၿငိမ္ေနရတာလဲ...
ကိုယ္ကိုတခုခုျပန္ေျဖေပးေလကြာ..."
