❝Send message to Satan❞ [Taegguk]

Silhouette

"벚꽃"

Taehyung baya korkmuştu. Bir kağıt gibi titrerken uzuvları tamamen ezilmiş gibiydi. Sınıfta bile cep telefonuna bakıyordu, çünkü abisinin geri geldiğine inanmak için yeterince saftı. Korkunçtu, neredeyse düşünülemezdi ve yine de göstermeyen bir mesajı bekliyordu. Gününü düşünerek, etrafa bakarak geçirmişti, ama hiç kimse bu mesajlara hakim gibiydi. Bir mesaj alırsa, ilk önce insanları gözlemleyecekti, ama kimse şüpheli durmuyordu. Başı dönüyordu ve kalbi göğsünde deli gibi atıyordu. Bulunduğu yerde ölüp, Jeongguk'u bulmak ve gerçekten deliriyor mu diye sormak istiyordu.

"Bizimle yemek yemeye geliyor musun? Yoksa evine geri mi dönüyorsun?

Güzel Yewon'u teklif etmişti, kahverengi saçları dalgalanırken, zayıf omuzlarına düşüyordu.

"Eve gidiyorum, yapacak işlerim var."

Aslında, yapacak hiç bir şeyi yoktu. Ebeveynlerinin eve geç gelme ihtimali vardı ve karanlıkta yalnız kalacaktı. Gökyüzü bulanıklaşmaya başlamıştı ve zaten gergin gereklerinden, yıpranmış vücudununun ıslanmasını istemiyordu.
Alt dudağını dişlemekten dolayı, al dudağı resmen yara olmuştu. Korkarak ve tedirgin bir şekilde yürüyordu; Kardeşini görme konusundaki yoğun arzusu ortadan kaybolmuştu.
Onu görürse kesinlikle çığlık atıp, kalp krizi geçirirdi. Evinin önüne vardığında derince nefes verip, hızlıca eve girmişti. Kendini güvende hissetmesine rağmen kapıları kilitlemişti.
Korkudan ölecek gibi  hissediyordu, düzgün nefes bile alamıyordu.

"Jeongguk buradaysan ... siktir ne yapıyorum ben."

O kadar şiddetli sallamıştı ki kafasını sanki bir silüet görmüş gibi hissetti. Vücudunu az önce açtığı müziğin ritmine kaptırdı.
Hiç bir şey duymak istemedi, nede düşünmek.
Korkmak istemiyordu.

Jeongguk
-> Meleğim, çok iyi dans ediyorsun .. Benim için fazlasıyla güzelsin.

Mesajı tamamıyla okumaya bile zahmet etmemişti.Muhtemelen bir hacker falandı. Böyle olduğuna inanmak istedi. Telefona mesaj gelmeye devam ediyordu ama umursamıyordu. Göz kapakları kapanmıştı ve elleri buz gibiydi, buzlu rüzgar vücuduna yayılıyordu. Garip bir histi.
Bütün pencerelerin de kapalı olduğunu fark ettiğinde daha da korkmuştu ve gerçekten ölmeği dilemişti.