yıldızlarla sohbet

1. BÖLÜM

Off! Çok uykum var. Neden şu okullar sabahın altısında başlar ki! Ne olur sanki üniversite öğrencisi Susanna, ortaokul çağındaki ergen Jack ile aynı saatte kalkmak zorunda kalmasa. Neyse. Her sabah aynı söylemleri yapıyorum zaten kendi kendime. Hhhhhh! Bıkkınlığın San Francisco eğiminde Los Angeles'ı yani! Genç dediğin, yani benim gibi zarif ve olgun genç dediğin; sabahlara kadar oturur dedikodu yapar, sabah da sabah sınırlarını aşmış olarak öğle sonrası uyanır. Uyanıncaya kadarki süreçte kendisini uyandırmaya gelen kişileri tersleyip, kafalarına başını koyduğu yastığı fırlatıp, kişi gittikten sonra fırlattığı yerden yastığını aldıktan sonra uykusuna kaldığı yerden devam eder. Ahhh ahhh! Nerdeee o günlleerr?! Bırak ortaokul çağındaki ergen Jack'i, henüz ilkokula yeni ayak basmış komşu çocuğu Daniel ile aynı saatte yatağıma giriyorum ben. Offf! Bu da ne ki! Eziklikte Everest dağına milyonlarca kez tırmanmış hatta talan etmiş lise terk Julia ile aynı iş yerinde aynı tezgahta harçlık çıkarıyorum. Ne kadar şikayet ediyorum değil mi?  Bu bir şey değil aslında. Şikayet etmediğim şey yok benim. Aslında bu kadar şikayet etmemin sebeplerinden bir tanesi de hayatı şikayet olarak değil de mutluluk olarak görmemi sağlayacak bir şahsın karşıma henüz hiç çıkmamış olmasından. Kötü günlerimde bana siyahı değil de toz pembeyi öğreten hiç insan yok çevremde. Halbuki onun için yaşayacağım bir insan olsa bu denli şikayet etmem. Eyvah! Yine geç kaldım! Bir kez daha geç kalırsam sınıfta kalacağım. Üçüncü kez aynı sınıfı okumak istemiyorum.