My Transferee girl

Chapter 1

K POV

Pero Ma!

[ No buts anak! Our decision is final... Siguro baka next week na ang punta mo dito. Mahaba haba ng araw ang binigay namin ng papa mo sayo para makapag paalam at makasama ang mga kaibigan mo.] at binababa na nya ang tawag... Hindi man lang hinintay ang sasabihin ko.

Ito ako nakatulala at maluhaluha... ung tumawag kanina? Oo si mama un, tumawag sya para sabihin na sa korea na ko mag aaral. Sinabi na nila yan dati pero ala lang sakin, dahil alam kong hindi naman natutuloy, pero in this case mukang tuloy na tuloy na!huhuhuhu T.T

Bumalik nako sa sarili ko sa pagkatulala ko at nagtatakbo pababa.

"Lola! lolaaa! Lolaaaaa!" Sigaw ko habang umiiyak na parang bata, asan na ba si lola? Pagkababa ko nakita ko sya sa kusina at nagbe bake na naman, hilig nya talaga ang pagbebake.

Nagulat si lola at niyakap ko sya. "Oh apo! Bakit ka ba sumisigaw? "Aatakihim ako sayo nyan eh, bakit ka umiyak?" Hinarap ko si lola. "Kasi lola *sob* si mama po tumawag *sob* sabi po nya aalis nako papuntang koreaaaa!huhuhuhuhu" *sob* *sob* *sob*

Hinimas ni lola ang likod ko at pinatahan ako...habang pinupunasan ni lola ang luha ko nagsalita sya...

"Apo, wala naman tayong magagawa, desisyon yan ng mama at papa mo, kaylangan mo silang sundin, ayaw mo ba nun makakasama mo na sila, sinasabi mo sakin lagi nung bata ka na pag laki mo pupuntahan mo sila dun?" Oo bata pa lang ako na kay lola nako at lumaki na ko kasama sya.

"Pero lola bata pa ko nun! Malaki nako ngayon at sanay nako na lagi ko kayong kasama. Sino na lang mag aalaga sa inyo pa nag kasakit kayo?"

"Hahahahah apo talaga kita. Malakas pa ang lola mo, at staka nandyan naman ang tita sylvia mo."

" lola may trabaho si tita, sigurado ba kayong lagi nya kayong mababantayan?"

Si tita sylvia ang isa pang anak ni lola. Wala pang asawa un, tatanda na atang dalaga hahahahaha! May trabaho sya sa isang drug store pharmacist ksi ang kurso nya.

Umupo muna kami ni lola sa sala. Kinuha nya ako ng binebake nya, amoy na amoy hanggang dito. Hmmm! ang bango! Nga pala habang wala pa si lola mag papakilala muna ako sa inyo.

Ako ay si Kr...Kr... Ah basta! K-Lee nalang ang itawag nyo sa akin! Bat ayaw kong sabihin ang buo kong pangalan? Eh kasi naman masyadong cheesey yung dating nung pangalan ko. Kaya hanggat maaari, isinesekreto ko ang aking true name. May time pa nga na napatawag ako sa office dahil ayoko sabihin or isulat sa papel yung pangalan ko. Nagalit tuloy si maam hehe. Anway, tama na ang paliwanag,mukha na kong super defensive eh. Nga pala , baka magtaka kayo kung bakit lee ang surname ko .Kasi I'm a half filipino and half korean. Papa ko ang korean at mama ko naman as usual ang filipino. I'm 18 years old, mabait na apo, masayahin at palabiro, medyo matured na medyo may pagkaisip bata..medyo moody din, ai ewan magulo hahaha!

I have an older brother, he is marky lee. Mabait na kuya, matalino at gwapo
pa. 14 years old pa lang ako ng magpunta sya ng korea, kinuha sya ni papa para dun ipagpatuloy ang college nya at para pag aralan ang business namin. Gusto kasi ni papa na si kuya ang mamahala ng business namin sa future na alam kong hindi talaga un ang gusto ni kuya, gusto nya ang maging Photographer. Mahirap un para kay kuya 23 pa lang sya nun, nawalan tuloy ako ng kalaro. Close na close kami ni kuya kaso nung umalis sya sa skype at fb na lang kami nagkakausap. Naaawa ako kay kuya, mahirap pagsabayin ang pag-aaral ng college at business kaya bilib din ako sa kanya.

Negosyo namin ang paggawa furnitures, proffesional talaga si papa kaya sikat sya sa korea.

Si mama naman sapatos ang pinagkaka abalahan.. sikat ang mga sapatos nya sa korea. Latulad ni papa, gusto ni mama na ako ang mamahala ng business nya pag laki ko, I mean pag kaya ko na talaga. Sikat din si mama sa ibat ibang  bansa dahil sa mga sapatos nya, kasama na ang pilipinas.. may nagawan na rin syang sapatos ng mga artista.. at may mga branch ng naitayo sa iba't ibang bansa.

Dati pumupunta lang akong korea para mag bakasyon, pero ngayon hindi lang bakasyon ang punta ko dun. *omo*

Ganito ang buhay ko sa Pilipinas. Kakain, mag-aaral, matutulog, makikipaglambingan kay lola, gagala kasama ang mga kaibigan ko, wala akong problema sa mga nakakasalimuha ko, kaibigan, pamilya, kaklase... Pero lahat ng yon magbabago na pag alis ko sa Pilipinas. Ano maaring mangyari sa akin sa lugar na iyon? At anong klaseng tao na ako pagkarating sa isang lugar na pianapangarap kong mapuntahan NOON?