Ervah

01. İlk Günah

Deponun kapısı açılırken korku iyiden iyiye ele geçirmişti bedenimi. Titreyen ellerimin terini pantolonuma sildim ve bekledim. Acıyı, gözyaşını ve yıkılışı. Önce Sayelin sırıtan iğrenç yüzünü sonra onun birine silah doğrulttuğunu gördüm. Dizlerinin üzerine çökmüş elleri bağlı Merih'e.

4 Yıl önce

Kapının deliğine anahtarımı yerleştirerek çevirdim ve kapıyı açarak içeriye girdim. Kabanımı çıkarıp portmantoya astığım sırada annemin sesini duydum "Meleğim döndün." Meleğim mı? Annem meleğim diye Sayeli anardı.
Yoksa o...

Kapıyı kapatarak salona giden Hole girdiğimde "Yapma. Bu hallerin bana daha da çok zevk veriyor. Anne" dedi nefret dolu bir sesle. Annem "Denedim. Kurtarmayı denedim çabaladım ama olmadı. Ulaşamadım sana." dedi acıyla.

Salona girdiğimde saçlarının yarışı mora boyanmış gözaltıları çökmüş bir kız ve karşısında ona doğru ellerini uzatmış gözlerinden yaşlar akan annemi gördüm.

"Kes sesini!" diye bağırarak belinden bir silah çıkardı ve anneme doğrulttu. Korkuyla "Anne!" diye bağırdım ve koşarak yanlarını varıp annemi arkama aldım. Şimdide silah bana doğrultulumuştu.

Karşımdaki kız gülerek "Vay vay vay. Sevgili kardeşim de gelmiş. Ama zamnlamana bayıldım doğrusu." dediğinde "Ne istiyorsun " diye hirladim.

Annem kolumu tutarak "Gece git buradan. Git ve dönme " Sayel alayala "Aaaaa yeni geldi daha vallaha bırakmam " diyerek bize arkasına döndü ve elindeki silahla başını kasiyarak "Evinizde ne güzel ama biraz sonra kül olacak. Ne acı"

Onu doğru atılmıştım ki annem beni engelledi. "Şimdi. " diyerek bize doğru döndü ama gözleri bendeydi. "Diz çökün" diye emir verdiğinde histerik bir şekilde gülerek "Çok beklersin" dedim.

Kaşlarını kaldırıp başını yana eğdikten sonra hızla silahı kaldırıp ateş ettiğinde korkmaya vaktim bile olmamıştı. Çığlık atmaya da ama annem bunu benim yerime yeterince yapmıştı.

Sol yanağımda kanın izlediği yolu ve acıyı hissediyordum. Refleks olarak elim yanağıma gittiğinde temasımla yüzümü buruşturdum.

Anneme sürekli iyi olup olmadığımı soruyordu ama ona cevap veremiyordum. Dilim tutulmuştu sanki. Nasıl bu kadar iyi kullanabiliyordu silahı? Beni öldürebilirdi.

"Çök!" diye bağırdığında annem dizlerinin üzerine çöktü ama ben ayakta kalmaya devam ettim. Annem bileğimi tutarak beni çekti ama hayır çökmedim.

Sayel inanmazca bana bakarken "Hah buna rağmen sözüne itaat etmiyorsun öyle mi?" dedi. Gözlerim aramalarıma bulaşan kanıma kayarken "Ama öğreneceksin. Öğreteceğim. Çünkü sen benim kuklasın. Şimdi gel yanıma" emrini başımı iki yana sallayarak reddettiğimde "Sıradaki kurşun anneni yaralar" diye beni tehtit ettiğinde bundan nefret etsemde emrine itaat etttim ve ona doğru adimlayarak karşısında dikildim.

Kolumdan tutarak beni çevirdiğinde ne yaptığını anlamadım. Eliyle elime silahı tutuşturdu ve anneme doğru kaldırdı. Silahı elimden düşürmeye çalıştım ama elimin üzerindeki elleri buna engel oldu.

Ondan kurtulmaya çalıştım ama benden daha güçlüydü. "Hayır hayır hayır. Sayel yapma" gözlerim dolmaya başlamıştı. Annem ise kaderine razı gelmiş gibi gözlerini kapatıp ölümü beklemeye başlamıştı.

"Hışşşş. Biliyorum bu ilk ama sakin ol. Şimdi kardeşim bu tetiği birlikte ceketim ve tek zaafimizdan kurtulalım. Ha ne dersin" gözyaşlarımın arasından "Delisin sen!" diye bağırdım ve anneme

"Anne kaç. Git. Durma. Durma öyle anne!" diye bağırdım ona ama sadece aglayordu. Ona yalvarircasina "Anne" dediğimde.

"Meleğini o şeytanın kirli ellerinden alamadım gece. Sen karşı gel onlara ve insanlara umut ol. " dediğinde Sayel tetiği üzerindeki parmaklarimizi sıkılaşırdı. "Çünkü sen umutsun"
Ve silah patladı.

Kurşun annemin kalbine saplanirken benimkini parçalamıştı.

Sayel kollarını geri çektiğinde koşarak annemin  baş ucunda diz çöktüm ve saçlarını okşadım "Anne"

Annemin yere serilmiş bedenin diğer tarafında Sayel belirirken onunda diz çökmesini bekledim ama o 3 defa daha aynı yere ateş ederek gitti.

O gece komşular benim çığlıklarıma gelmiş ve polis çağırmıştı.
"Anneeeee! Hayırrrrr! Sayellllll!"

Bu son testti. Sayelin bir canavara dönüşmesi, Sayel Aral olabilmesi için.
O artık zaafından kurtulmuş vicdanını gömmüş bir katildi.
O artık sadece Sayel Araldı

Günümüz

"Hoşgeldin kardeşim. Bak ben senin bir tane daha zaafını yakalandım.
4 yıl sonra. Yeni bir yıkım daha. Ama bu sefer kıyak yapmayacağım. Öğrenmen gerek hep kuryecilik yaparak bir Aral olamazsın. Değil mi"
Gözlerini Merih'e çevirerek "Tatlı da çocuktu ama ben tatlı sevmem. Birde sol kolum olacaktın. Salak"

Tekrar bana dönerek
"Hazır mısın ilk cinayetini sevdiğin adamı öldürerek işlemeye ?"