Benim Hikayem

#10

İlk kaykay deneyimimizden 27 gün sonra

Olaydan 32 gün önce 

Hiç doğmamış olmayı dilediğiniz oldu mu?

Ben küçükken babam annemin dediği herşeyi yapmaya başlayana kadar, annem ve babam neredeyse hergün benim yüzümden kavga ederlerdi. Pek uslu bir küçüklüğüm olmamıştı ve uslu durmadığım için hep birbirlerini suçlarlardı. Evet saçma olduğunun farkındayım ama bu tamamiyle gerçek.

Annem ve babam her kavga ettiğinde hiç doğmamış olmayı dilerdim. Hiç doğmamış olmayı ve annem ve babamın kavga etmemesini,mutlu olmalarını.

Hatta birgün bir kağıda "Ben olmasaydım mutlu olurdunuz, bu yüzden sizden özür diliyorum" konusu içeren birşeyler yazıp odalarına bırakmıştım ama ne kadar girip çıksalarda kağıda göz atmamışlardı bile bende kağıdı alıp, buruşturup çöpe atmıştım. Muhtemelen "Yine Miray'ın saçmalıklarından biri" diye düşünmüşlerdi.

Evet onlar böyleydi. Onların yapmamı istemedikleri herşey "saçmalık" tı. 

Onları gerçekten seviyorum ama yaşayacağım hayatı gerçekleştiremedikleri hayallerini gerçekleştirmek için ikinci bir şans olarak görmeyi bırakmalılar. Çünkü ne kadar kabul etmeselerde ben onların hezaman olmamı istedikleri kız değilim. Ben pembe giyen, kız sporu olduğunu düşündükleri voleybola aşık, elbise giymeyi seven, herkese karşı nazik ve hanımhanımcık kız değilim.

Berin ve Damla'yla tanışmamdan bir gün önce, akşam yemeğinde , annem ve babam yine kavga etmeye başlamışlardı. İkiside istedikleri kız çocuk olmadığım için sinirliydiler. 

Onlara göre benim tıp okuyup iyi bir doktor olmam , kesinlikle kafayı derslerle bozmuş ve büyüyünce arkadaşlarımla buluştuğumda  hep küçükken voleybolu çok sevdiğimden içimdeki voleybol sevgisinden ve kariyerim için nasıl voleybolu bırakmak zorunda olduğumdan bahseden kız olmalıyım ama olmayacağım. Kim olduğumu tam olarak bilmiyorum ama ailemin olmamı istediklerini kişi olmadığımı biliyorum. Kendim hakkında birçok şey bilmiyor olabilirim.Gerçekte kim olduğumu, neleri sevdiğimi , nelerden nefret ettiğimi bilmiyor olabilirim ama ailemin hep istedikleri kişi olmadığımı biliyorum.

Neyse konuyu saptırmayalım. Annemle babamın tartışmaları yine başladı demiştim ya artık 3 günde bir her tartışma, kavga gibi şeyde "boşanma" lafı geçmeye başladı ve bu gerçekten rahatsız edici.

Tartışmaların geneli "beni nasıl iyi yetiştirdikleri" veya "Miray'ı çok şımarttık, ne isterse yapmasına izin verdik o yüzden böyle biri oldu. Yani tamamen senin yüzünden " konuluydu.

Duyup duymadığımı önemsemiyorlardı, duyarsam ne hissedeceğimi önemsemiyorlardı ve her ikiside gelip birbirlerini bana kötülemenin kötü bir fikir olup olmadığını düşünmüyorlardı.

Aslında beni korkutmak için tartışmalarını gözümün önünde yapıyor olabilirler. Hani ben onlara ne kadar zarar verdiğimi göreyim ve onların istedikleri kişi olayım diye. Gerçekten bunu yapabilirler mi? 

Herneyse düşüncelerimden sıyrılıp Berin ve Damla'yla pijama partisine benzer şeyi yapmak için hazırlanıp Berin'e gitmem gerekiyor. 

~~~~~~~ 

16 yaşındayım ve ilk kez bir arkadaşımın evinde kalacağım şey aslında kalmayacağım. Normalde annem ne kadar yalvarsam da başkasının evinde kalmama izin vermezdi ama bugün bir istisna sanırım.

2 gün önce, cumartesi Berin'de kalmak için annemden izin almaya çalışıyordum;

"Anne cumartesi Berin'de kalabilirmiyim?"