şehir gece gömleğinin düğmelerini iliklerken ağır ağır, sırtımdaki bu hüzün kamburu her geçen dakika biraz daha belirginleşiyor zihin aynalarımda. gece örter tüm çirkinliklerini, sanardım eskiden. yanılmışım.
ben son yirmi yıldır genellikle yanılıyorum. insanın dünyaya yanılmak üzere gönderildiğini düşünüyorum çoğu zaman ve muhtemelen bu konuda da yanılıyorum.
olsun. zaten bunlar haklı çıkmak istediğim konular değil.
benim mutlu olmak istediğim bazı konular var. düşünüyorum da, benim mutlu olmak istediğim çok konu var aslında.
kimseye anlatamadığım, kendime bile itiraf edemediğim bir sürü konu var. bir sürü...
insanlardan kaçıyorum ya ben şimdi yıllardır; bir başına eskitiyorum ya günleri, geceleri, ayları, mevsimleri, seneleri. işte ben artık bu durum değişsin istiyorum.
ben güvenmek istiyorum artık, sevmek istiyorum, inanmak istiyorum. özlemek istiyorum bir çift gözü. daha da abartacak olursak, aşık olmak istiyorum lan.
ben bu gezegende payıma düşen hüzünden, kederden yeterince nasibimi aldım. kocaman bir şehre yetecek kadar hüznü barındırıyorum gözlerimde. baksanız görürsünüz zaten. ama niye bakacaksınız ki?
hadi baktınız diyelim, anlamak için mi bakacaksınız sanki. merakınızı gidermek için dikeceksiniz bakışlarını, sonra da anlam veremeyeceksiniz. gideceksiniz.çünkü şimdiye kadar hep böyle oldu, şaşmaz bu. tecrübe ile sabittir.
mesala oturup saatler boyu anlatırım size böyle anlamak, duymak, okumak istemeyeceğiniz şeyleri. ama hiç halim yok inanır mısınız. bu gece güzel şeyler olsun istiyorum. yarın gece de güzel şeyler olsun istiyorum. ben bundan sonraki bütün geceler güzel şeyler olsun istiyorum. dağılsın istiyorum artık bu hüzün bulutları. biliyorum çok şey istiyorum ama, istemekte parayla değil ya.
ne var, ne bakıyorsunuz öyle?
sizi hiç hoyrat bi makasla eski bir fotoğraftan ayırmadılar mı?
-⚘
