Baekhyun Chanyeol'un yazdığı mesajı defalarca okudu. Hızlıca, harf harf, heceleyerek... sol tarafında bir şey hissetti. Burukluk hissi.
Herşeyden çok güvendiği sevgilisi ona güvenmemişti. Yanlış kişi mi? Diye düşündü. Onu tek mesajda dinlemeden silen adam. Üzüntüsü anlık oluşan öfkeye dönüştü. Fakat hayır o Chanyeol değildi. O, anında silip saf acıyı çekmeden nefret beslemezdi. Kaç kişiye beslemişti ki zaten? 1? 2? Belki 3. Baekhyun'u tanıyan herkes severdi.
Zorlanacaktı. Hâlâ çok sevdiği eski sevgilisi ile sürekli aynı ortamda olacaktı. Ortak tüm arkadaşlarının tepkilerini hayal edemiyordu. Birkaç gün önce aşk dolu gözlerle bakarken, birkaç gün sonra iğrenirmiş gibi gözlere herkes şaşırırdı.
Ağzından bir hıçkırık kaçana kadar ağladığının farkında dâhi değildi. İhtiyacı vardı Chanyeol'e. Kollarındaki huzura, o kalın huzurlu fısıldayışına ve sarıldığında ki hissettiği sevgiye ihtiyacı vardı.
▪°▪°▪°▪
Baekhyun: CHANYEOL LÜTFEN BENİ DİNLE, NASIL BENDEN BU KADAR NEFRET EDEBİLİRSİN?!
Chanyeol: Yeolli'n mi? Ben senin yeollin değil, ben okulun en popüler çocuğu Park Chanyeol.
Baekhyun: Geri kalan hayatında başarılar,Chanyeol, sevgilimi rahat bırak.
Chanyeol mesajı okuduğunda telefonu neredeyse fırlattı ve derin bir nefes aldı. Her ne kadar Baekhyun'a acımasız davransa bile onun da duyguları vardı. Çantasını omzuna hızlıca taktı. Telefonunu cebine rasgele sıkıştırdı. Okulu asacaktı. Koşar misali adımlarıyla kendini dışarı attı. Son kez bahçeyi süzdü fakat süzmesi yarım kaldı. Baekhyun oradaydı. Kai'nin omzunda göz yaşlarını akıtıyordu. Kai ise küçük olanın saçlarını okşayıp ona teselli sözcükleri söylüyordu.
Bu manzaraya daha fazla bakmak istemedi. Gözlerinin yandığını hissetti. Bu sefer gerçekten koşarak okuldan çıktı. O da hissetti, burukluk hissi...
▪°▪°▪°▪ Chanyeol koltuğa oturmuş düşünüyordu. Ağlaması bir iki gözyaşından ibaretti. Duvardaki ilk gece çekinip beraber astıkları resime bir bakış attı. Kalbinden iğreniyordu. Ona çok kolay bağlanmıştı. Anlık öfkeyle hiddetle ayağa kalktı ve çerçeveyi aldı ve hızla duvara fırlattı.
Camların yerde kırılışını izledi. Ayrılık mesajını okuduğunda o da kısa bir süreliğine böyle olmuştu. Resmi yırtmak için eline aldı. Yırtacakken durdu. Neden şu an kendini zorluyordu ki? Onu hâlâ seviyordu. Dizlerini karnına çekerek oturdu ve resme fısıldadı. "Seni seviyorum.."
Ayağa kalktı ve koltuğa fırlattığı ceketini giydi. İstemiyordu. Aşk acısı istemiyordu. Eski hâlini istiyordu. Değişmişti. Sinirliydi. Evden çıktı. Okula yürümeye başladı.
Günün fotoğrafı:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
