herşey çok kötüyken,
Bünyemde önceki günden kalma sarhoşluk,
Ve buna neden olan umutsuzluklar ve hüsranlar.
Bir duraktan öbür durağa ömür tükeniyor.
Sıra sıra ağaçlar,yollar, eski sıvası yarım kalmış hasarlı gece kondular
Herkes benim gibi,yüzünde en mutsuz fotoğraflar.
İçim içimden çıkıyor,
Kafamı cama dayayıp,kaybedenlerin gölgelerini izliyorum.
Ardından bir akordeon sesi..
Ben bu kadar karma karışıkken,
Belki de hayatım boyunca duyduğum en güzel melodi.
Ağlamak istiyorum,belki de herkes öyle.
Ama yapamam ki... çünkü! Herşeyde bir iyilik düşünüyorum....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Asla vazgeçme
EspiritualGüneş gecenin tekinsizliğinin sorumluluğunu üzerine alıp batmaktan vazgeçer mi?
