A Dream, A Nightmare

Chapter 1

15 years later

15 years had passed when my parents died. Even though I'm only 13 years old back then, I fought to survive thats why I'm here.

Ang hirap nung una hindi ko kinaya sino ba namang iwan ng magulang diba? Pero kinaya ko salamat sa tulong ni Tita Charmaine, siya yung kumopkop saakin. Kapatid siya ni Daddy, dalawa lang silang magkapatid kaya when Dad died siya yung namahala ng company. Siya ang dahilan kung bakit hanggang ngayon lumalaban pa ako, Despite of the nightmares I have everynight na unti unti na akong pinapatay.

Yes, nanaginip ako ng kung ano anong trahedya na nagkakatotoo. Minsan wala madalas meron. Minsan mabuti kadalasan masama. Ayoko na! wala akong magawa. Hindi nila ko pinapaniwalaan tanging si Tita lang ang naniniwala saakin, kaya tinago ko nalang ito saaking sarili. Other might consider this as a gift but for me its a nightmare.

Simula ng mapanaginipan ko na naaksidente ang parents ko at nalamang nagkatotoo ito doon na nagsimula ang lahat.

Mga eksena lang naman ang nakikita ko mga tao na hindi ko kilala, mga lugar na hindi ko matukoy kung saan. Ginagawa ko ang lahat para alamin yun pero wala akong magawa dahil nababalitaan ko nalang na nangyari na. Hindi naman lahat masasama may mga mabubuti din na kinakatuwa ko.

Until now I'm still having nightmares and dreams and I'm using this to help others if I can. Pero ayaw ko na sawang sawa na ako.

15 years na akong ganito minsan binabalewala ko nalang dahil minsan napagaalaman kong wala namang nangyari kagaya ng panaginip ko.

Pero may isa akong panaginip na hinding hindi ko makakalimutan. I was there, ngayon lang ako nanagip na ako yung kasama na ako yung bida. Nakatayo ako nang may biglang bumaril saakin pero walang bala ang tumama saakin, sa kadahilanang may sumangga nito. May isang lalaking humarang para sakanya tumama yung bala, bigla akong nanghina at tuluyang bumagsak ang mga luha ko. Weird dahil hindi ko alam kung bakit ako umiyak pag gising ko. Alam kong mangyayari yun pero hindi pa sa ngayon, ayaw kong mangyari yun ayoko na namang masaktan ng ganoon dahil parang imporante yung taong nagligtas saakin. Ayaw ko siyang makilala para maiwasan na din. Ayaw ko ng maiwan sawa na ako sobrang sakit na.

Thats the reason why I'm still single right now. 28 years old na ako pero hindi ko pa nararanasan mag mahal ng iba maliban sa mga magulang ko at kay Tita Charamaine. May itsura naman ako madami ding nagkakagusto saakin pero sadyang ilap lang ako sa mga lalaki, dahil ayaw ko ng magmahal at dahil narin sa panagip ko.

Tama na sa pag d-day dream madami pa akong pipirmahan. And yes I'm the CEO of Hale Company. Si Dad ang may ari nito si Tita Charmaine yung dating CEO dahil hindi ko pa daw kaya, well dahil kaya ko na ako na ang namamahala nito.

"Ma'am you have a meeting at 12 pm. So doon na po kayo kakain ng lunch sa favorite resto niyo" my secretary said

"Jane, sino nga kasi yung i-me-meet ko?"

"Si Mr. Saber Klyde Yvan po Ma'am" Lalaki?! hay nako

"Kailangan bang ako pa pumunta pwedeng ikaw nalang Jane, please" Okay nag puppy eyes na ako kahit hindi ako cute.

"Hindi pwede Gremory, malaki ang matutulong niya sa Company kaya sayang kung hindi niya tatanggapin yung propasal natin" Oops tinawag niya na ako sa name ko. Bad move. Best friend ko nga pala siya and may usapan kami na pag nasa office kami she will call me Ma'am para wala daw masabi yung mga employee though sabi ko hindi na kailangan pero nagpumilit siya.

"Fine" I rolled my eyes

Kaya ko to ako pa, si Gremory ata 'to! Goodluck self.