Przeciwieństwa się przyciągają? A może jednak nie.

Szkolne dni

Jako że jestem typem uczennicy która wypisuje się ze wszystkiego co możliwe miałam na dziewiątą do szkoły, ponieważ pierwsza była mniejszość niemiecka. Wreszcie kiedy dotarłam do szkoły zobaczyłam mojego sąsiada z ławki który nie siedział nieśmiało tylko zagadywał do wszystkich z wielkim białym uśmiechem jak z reklamy Colgate. Kątem oka już widziałam że większość dziewczyn się do niego ślini, kiedy ja tylko przekręciłam oczami i rzuciłam plecakiem o ziemie przysiadając się do niego. Chłopak od razu próbował złapać kontakt i ciepłym głosem się przywitał, od razu dałam mu do zrozumienia że chyba się nie polubimy i powiedziałam oschle ,,no siema" ,a on udawał że wcale nie wie że mam na niego wywalone i zaczął się wypytywać jak mam na imię ,co lubię robić i czy jestem z stąd , udawałam że tego nie słyszę i wyciągnęłam słuchawki i zaczęłam słuchać muzyki. I tak przeleciał cały pierwszy miesiąc.

Środa, sprawdzian z niemieckiego na który się nie nauczyłam, wpadłam w panikę, bo z niemieckiego miałam ledwie dwóje a ten sprawdzian był jednym z ważniejszych. Kiedy weszłam do klasy i usiadłam obok Adriana, wzięłam głęboki oddech i wyszeptałam do siebie ,,Jestem głęboko w dupie", ciemnooki popatrzył tylko na mnie i tak jakby chciał coś z siebie wykrztusić ale nie potrafił z obawy że ktoś usłyszy. Nadszedł czas rozdawania egzemplarzy sprawdzianu, po otrzymaniu swojego trzęsącymi się rękami napisałam swoje imię i nazwisko, kiedy na szybko przejrzałam zadania zdałam sobie sprawę że nic nie rozumiem , poczułam nagle ciepłą rękę na moim kolanie to była ręka Adriana pokazał mi wzrokiem że mam się z nim zamienić kartkami , ponieważ były dwie grupy na sprawdzianie i egzemplarze się różniły. Zrobiliśmy szybką zamianę widziałam że bardzo się przykładał do rozwiązania mojego sprawdzianu. Pięć minut przed końcem zamieniliśmy się z powrotem. On oddał pustą kartkę a ja bezbłędną pracę na 6.

Po lekcjach zaczepiłam go kiedy szedł po młodszego brata i zapytałam się go dlaczego to zrobił odpowiedział z uśmiechem ,,Miałaś ciężką sytuacje a ja i tak jestem pupilkiem to czemu nie" trochę zmieszana podziękowałam mu i wyszłam z szkoły. W mojej głowie rozgrywała się walka i chaos spowodowany masą pytań, po co, dlaczego skoro byłam dla niego oschła i zimna jak lód...