TESADÜF AŞK 💞

Bölüm 3

"Bir sorun mu var ?"
"Hayırlı olsun." Dedi Tuğba gülerek.
"Ne alaka y-"
"Gizemcim Barışla birlikteymişsiniz niye söylemedin ?" Dedi Barışın annesi.
Barışa döndüm.
"Ne ?!"
"Aa sevgilim yalan mı ?"
"Ne sevgilimi y-"
"Neyse utandırmayın şimdi sevgilimi. Gel aşkım."
"Ya bi dakika bi dakika burada n'oluyo ? Barış sen ne diyorsun ?!"
"Sevgili olduğumuzu söylüyorum."
"Ya niye yalan söylüyorsun ? Derdin ne Ya ?!" Elimden tutup bahçeye çıkardı.
"Napmaya çalışıyosun ?!"
"Senin beni sevmeni sağlamaya çalışıyorum." Wtf?

"Kes şu oyunu hemen içeri gidip doğru dürüst şeyler söyle de düzelt durumu !"
"Peki ama bi gün beni sevdiğini sen söyleyeceksin ve o an bu zamanı çok iyi hatırla Gizem." O arkasını dönmüş giderken ben arkasından bağırıyordum.

"Olmayacak öyle bişey !"

2 GÜN SONRA:
O akşam hemen kalkmıştık. Hala sinirliydim. O günden sonra birkaç kere aradı ama açmadım. Neyse sonunda bugün büroma gidiyordum.
Hazırlandım 👇👇👇 ve evden çıktım.

Gelmiştim.
"Günaydın Gizem hanıım."
"Günaydıın." Asistanlarla tipik bir sabahtan sonra odama girdim. Birkaç dakika sonra Eylül yanıma geldi.
"Bitanemm günaydın."
"Sana da canım."
"Bugüün alışveriş yapıyoruz itiraz istemiyorum."
"İyi Peki." Dedim ve güldük. Şu an fark etmiştim ki Barışla odam karşılıklı ve arada sadece cam var. Hani birbirimizi görebiliyoruz. 1-2 dakika sonra buraya geldi.
"Günaydın." Dedi.
"Günaydın." Dedim düz bir sesle.
"Ya cidden özür dilerim. Sadece tepkilerini merak etmiştim."
"Ailenin vereceği tepkileri merak ediyorsan eğer kullandığın kişi ben olmamalıyım." Dedim.
"Ama seni kullanmadım ki. Birbirimizi kandırmayalım ki ikimizin ailesi de sevgili olmamızı istiyorlar ve bu yüzden senle sevgili olduğumuzu duysalar Ne yaparlar diye öyle söyledim. Cidden üzgünüm."
"Oha !" Diye bağırdı Eylül.
"Siz sevgili misiniz ?!"
"Hayır hayır !" Dedim. Barış ise,
"Ama bir gün neden olmasın." Diyip yanağımdan öpüp göz kırptı ve odadan çıktı. Ben utançtan yerin dibine girerken Eylül kahkaha atıyordu. Barış odasına geçtiğinde hemen camdaki panjuru kapattım.
"Gizem alt tarafı 3 gündür görüşmüyoruz neler oldu her şeyi en baştan en ince ayrıntısına kadar anlatıyorsun."
"Ya bişey olmadı. Ayrıca bağırma Barış duyar falan şimdi tekrar rezil olamam."
"Tamam tamam sen anlat da."
Ortaklıktan Işığa gitmemize, onlara gitmemize kadar her şeyi anlattım.
"Oha bu Barış senden hoşlanıyor."
"Saçmalama Eylül. Ayrıca ismi sana tanıdık gelmedi mi ?"
"Yoo. Niye ki ?"
"Magazinde sürekli çıkıyordu Ya hani ? Her gece farklı bir kızla. Güven olmaz Barış gibilere."
"Ya belki gerçekten seviyordur seni."
"Hiç sanmıyorum. Neyse kapatalım bu konuyu da dosyalara bakalım."
3 SAAT SONRA:
Dosyalar bitmişti ama Eylül'le ben de bitmiştik. Ama alışverişe gitmeye kararlıydık sleldpkdpdş. Her neyse alışveriş merkezine geldik. Kendimizi kaybedip bişeyler aldıktan sonra bize geçtik. Film izleyecektik. Filmi açtık ve telefonum çaldı. Deniz arıyordu. Denizi anlatayım: Deniz benim ilk okuldan üniversiteye kadar aynı sınıfta olduğum arkadaşım. Lisemizi aynı tutturduğumuz andaki sevincimizi anlatamam. Gerçekten ikimizin de hiç arkadaş grubu olmamıştı çünkü hep ikimiz takılmıştık -bi de Eylül- ve birbirimize asla başka bi gözle bakmadık. Üniversiteyi bitirince Londra'ya annesinin yanına gitmek zorunda kaldı birkaç yıl.
DENİZ AYDIN:

'Efendim canım ? Sen beni arar mıydın ya ?"
'Naber güzellik?'
'İyidir senden ?'
'Ben de iyiyim de kapıyı aç.'
'Ne !'
'Kapıyı aç.' Aklıma gelen şeyle kapıyı açtım ve Deniz karşımdaydı.
'Deniz ! İnanmıyorum !' Diyip kucağına zıpladım be sarıldık. Bu birbirimize yaptığımız normal şeylerdi. O da beni döndürdü. Arkadan babamın sesi duyuldu.
'Deniz hoşgeldin oğlum.'
"Hoşbuldum Faruk amca. Nasılsınız ?"
"İyiyim sağol. Gizem bu arada Barışlar bize geliy- hah onlar da geldi işte." Dedi ve Barışlar içeri girdi. Yüzünde anlamadığım bir ifade vardı. Hayal kırıklığı gibi. Neyse içeri geçtiler. Barış benimle selamlaşmadı bu arada. Aman sanki çok meraklıyım ben sana. Neyse. Tabi ben, Eylül, Deniz üçlü ittifak grubu kurmuştuk spdkddpdl.
Biz üçümüz konuşurken,
"Gizemcim sen nasılsın ?" Dedi Barışın annesi.
"İyiyim siz nasılsınız ?"
"Sağol canım iyiyim ben de." Dedi ve konuşmamıza geri döndüm. Tuğba'nın uyarıcı öksürmesiyle tekrar onlara baktım. Büyükler kınayıcı bakışlarla bana bakıyorlardı odkdpepeksp.
Bizimkilere dönüp kafamla bahçeyi işaret ettim ve oraya geçtik. Bir kaç dakika sonra babam Barışı da yanımıza gönderdi. Biz Denizle lisede yaptığımız mallıkları konuşuyoduk şdkdpdldldod. Eylül'le lise 2 de tanışmıştık ama gerçekten çooooook iyi bir dosttu, kardeşti. Ben Denizle ikimizin yanlışlıkla marul çalmamızı anlatırken Eylül kaş göz işareti yaptı Barışa doğru. Çaktırmadan Barışa baktım. Sinirli olduğu belliydi. Bu sinir neye ama ? Umarım düşündüğüm şey değildir. Her neyse. Kalktı ve salona gitti.
"Baba ben kalkıyorum. İşim var."
"Barışçım bir yere gitmiyorsun otur."
"Alev arad-"
"Barışçım bahçeye geç sende Alevin sırası değil şimdi." Ben Alev kim çözemezken Barış tekrar geldi. Deniz Barışa elini uzattı.
"Tanışamadık. Ben Deniz. Merhaba."
"Barış." Demekle yetindi. Eylül Denize dönüp,
"Barış da avukat. Hatta Gizemin bürosuna ortak oldular."
"A sevindim." Dedi Deniz. Dayanamayıp sordum.
"Barış bi sorun mu var ?"
"Yo hayır Ne olabilir ki zaten ?"
"Hiiç biraz durgun gibisin de."
"İyiyim."
"Peki."
"Bana bakın siz sevgili misiniz ?" Dedi Deniz.
"Hayır." Dedim. Barış bişey demedi.
"Hmm. Öyledir kesin."
"Denizcim yalan  söylemiyorum." Dedim.
"Peki canım. Sen öyle diyorsan." 1 saat sonra Barışlar kalktı. Üçümüz bizde kalıyorduk. Bu da bizim geleneğimizdi. Dldöşdşdşdşş. Üçümüz bir araya geldiğimizde birbirimizde kalırdık. Sabahlayıp konuştuk ehehe.
Sabah hepimiz hazırlanıp büroya gittik.
"Oha !"
"Yuh yanii !" Dedi Eylül. Bu neydi böyle ? Çüş yani.
BU HİKAYEMDE ÇOK GÜZEL ŞEYLER OLACAK. OKUMANIZ DİLEĞİYLE 💙