Ik was er klaar mee dat iedereen mijn familie kon vernederen zonder commentaar van iemand te krijgen. Maar als wij een keer ons recht haalden werden we voor alles en nog wat uitgemaakt. Ik was er klaar mee dat vrouwen me bang aanstaarden en met hun kinderen een grote boog om me heen liepen. Ik vond het niet gek dat alle meisjes bang voor mij, voor ons waren. Dat werd ze geleerd, zo werden zij opgevoed; mensen met een andere huidskleur zijn gevaarlijk, daar moet je uit de buurt blijven. We waren welkom, zolang we maar deden wat iedereen zei en vooral geen eigen mening hadden. Ik was er klaar mee anders te werden gezien dan iedereen. IK WAS OOK EEN NEDERLANDER! Alleen wilde niet iedereen dat begrijpen.
Ik zat op mijn kamer met de balkondeuren open. Na een regenachtige dag was het eindelijk droog. Het was al laat op de avond en de stad was stil. Ik genoot altijd enorm van die uren; De uren van uitgaan waren voorbij en de uren van werk waren nog niet gekomen, dus het was stil op straat. Al wekenlang zat ik hele avonden op dezelfde plek. Ik bekeek de mensen die langs liepen. Iedereen was anders. Jonge mensen, oude mensen, grote mensen en kleine mensen. Mensen met blond haar, zwart, bruin of zelfs blauw haar. Mensen in gezelschappen; met vrienden, collega's of familie. Mensen die boodschappen deden, mensen die aan het reizen waren, mensen die uit eten gingen of mensen die feestten. Ieder mens was verschillend en iedereen ging om met mensen die anders waren dan zichzelf. Blonde mensen gingen ook om met mensen met bruin haar en grote mensen gingen ook om met kleine mensen. Maar waarom konden zij, wij, niet omgaan met iemand met een andere huidskleur, een andere afkomst?
JE LEEST
Bom voor respect
ActionMijn familie en ik werden anders behandeld doordat wij 'buitenlanders' zijn. Ik was er klaar mee vernederd te worden en besloot dat het tijd was voor actie. In een nacht veranderde alles.
