"Bekleğin gibi bir baba olmak zorunda mıyım? Sen, annen ve o abin yıllarca bana acı çektirdiniz! Sıra bende. Siz benim beklediğim aile olacaksınız!" babamın ağzından çıkan her bir söz bir kulağımdan girip diğerinden çıkıyordu. Evet babam gelmişti. Hemde tam Duru ve abim evden çıktıktan sonra gelmişti. Şimdi de bana bas bas bağırıyor. Ayağa kalktım ve" Anneme yıllar boyunca işkence ettin. Eğer şikâyet etmeseydik kadıncağız ellerinde ölecekti! Sen uzaklaştırma almıştın. Burda ne işin var! Seni şikâyet edeceğim. Hapislerde çürü! " dedim. Telefonumu alıp abimi arayacaktım ki bana silah çekti. Ona doğru yaklaştım ve silahı tutup kalbime bastırdım. "İstediğin kadar bana silahla vurabilirsin; dövebilirsin; her gün tekrar tekrar öldürebilirsin. Sen kendini bana sevdirememişsin öldürsen ne yazar? "
Birden bir ses çıktı. Kalbime baktığımda kanlar akıyordu. Gözlerim karardı ve yere düştüm. Ağzımdan çıkan sözler şunlardı ; "Ölmekten korkmuyorum. Ben abim için yaşadım." dedim. Şimdi ise üzerimde hiç acı yoktu. Sadece bembeyaz bir ortamda tek başımaydım. Yanıma yüzü pek belli olmayan bir adam geldi. Daha yakından bakınca bu adamın benim çok sevdiğim Türk bir aktör olduğunu hatırladım. " Sana aileni gösterdikten sonra bir soru soracağım. Hayatının en önemli sorusu bu. Hazır mısın?" dedi. "Evet." diyebilmiştim sadece. Elimden tuttu ve beni vurulduğum yere götürdü. Babam kaçmış. Abim ise benim yerdeki cesedime sarılmış ağlıyordu. Birden içeriye Duru daldı. Benim kanlı cesedimi görünce dayanamadı, bayıldı. Abim hangi birimize ağlayacak. Onu da şaşırdı. Kapı çalındı. Dışarıdan ambulans sesleri geliyordu. Abim koşar adımlarla kapıyı açtı. İçeriye hemşireler girdi. İlk önce beni alıp ambulansa taşıdılar. Benimle iki tane hemşire ilgileniyordu . Duru' nun yanındaki hemşire onu uyandırdı. Duru ambulansın önüne bindi. Abim ise arkaya. Ben ve aktör arkaya geçtik." Unutma ki seni ve beni göremiyorlar." dedi aktör." Peki neden sen neden bir başkası değil?" dedim." Onu gidip bilinç altına sormalısın." dedi.
Birden beyaz ortama geri döndük. "Şimdi sana soruyorum; yaşamak mı istersin; ölmek mi?" dedi aktör. "Yaşamak." dedim.
Gözlerimi açtığımda abim yanımda duruyordu ve bana bakıyordu. Uyandığımı görünce doktorlara haber verdi. Doktorlar geldi ve benim eve gidebileceğimi söyledi. Abime sımsıkı sarıldım ve "Beni asla bırakma." dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Akan Gözyaşları
Random"Üzgünüm Mislina. Böyle bir abi olmak istemezdim. Ne yapalım böyle olması gerekiyormuş. Seni okuldan alıyorum..."
